Die dag, tien jaar geleden, ga ik met de bus van Darwin, via Katherine naar Kununurra. In Katherine hebben we een stop van zo’n drie kwartier. Ik benut die tijd door mijn mail te bekijken.
Daarna gaat de busrit weer verder. Nou ja, ‘verder’! Nog voordat we Katherine uit zijn, krijgt de bus pech; de V-snaar heeft het begeven voor zover ik het begrepen heb. Hierdoor werkt de airco niet en dat is in de hitte in dit deel van Australië absoluut onontbeerlijk.
Vijf kwartier later is een en ander verholpen en kunnen we dan echt vertrekken uit Katherine.
Van Katherine tot Kununurra zit ik erg gezellig met een Engels jongen te kletsen.
In Kununurra nemen we afscheid met een paar afscheidszoenen. Maar het gekke is dat ik z’n naam niet eens weet.
Iets buiten Kununurra, een plaats zo’n 37 kilometer voorbij de grens tussen het Northern Territory en Western Australië, is het grootste deel van Baz Luhrmann’s film ‘Australia’ opgenomen. Maar anno 2002 is de nog toekomstmuziek; het moet nog een paar jaar duren voordat er filmopnames gemaakt worden voor die prachtige film.
Nee, ik loop er een andere Nicole tegen het lijf; de Nicole waarmee ik van Alice Springs, via Tennant Creek en Mataranka naar Katherine gereisd ben.
Ik ben stomverbaasd als ik haar in de jeugdherberg aantref. Ze was vanuit Katherine op tour gegaan, maar is in Kununurra gestrand nadat de tourguide ziek geworden was.
Toevallig verblijven Nicole en ik ook op dezelfde kamer/slaapzaal.
Ik heb trouwens überhaupt mazzel dat ik een bed heb in deze jeugdherberg. Het was namelijk het laatste bed dat nog vrij was. Ik weet niet wat ik had gemoeten als er geen plaats meer zou zijn geweest in de jeugdherberg. Had ik dan zo ’s avonds laat, in het donker, op zoek moeten gaan naar een alternatief…?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten