zaterdag 31 december 2011

Oudejaarsavond met Hugh Jackman, Halle Berry, John Travolta, Jack Nickelson en Helen Hunt

Eerder vandaag schreef ik al dat we films gehuurd hadden. Onder het genot van chocoladekoekjes en chips brengen we oudejaarsavond met die films door.

Eerst gaat ‘Swordfish’ in de videorecorder. Altijd fijn om naar te kijken, die Hugh Jackman!
Maar ook ‘As good as it gets’ blijft boeien. Het spel van Jack Nickelson in die film leverde hem een Oscar op. En terecht!



Vijf minuten voor middernacht rolt de aftiteling van die laatste film over het televisiescherm; een perfecte timing!
We wensen elkaar een gelukkig nieuw jaar en genieten vervolgens van het vuurwerk in Sydney dat op televisie uitgezonden wordt. In Summertown zelf wordt geen vuurwerk afgestoken, maar dat van Sydney is ook erg mooi!

Het nieuwe jaar in Australië is een feit; het is 2002!

Met een boek op de bank

Tien jaar geleden, het is de laatste dag van 2001 en het is slecht weer.
’s Ochtends hebben Orange en ik nog wat in de tuin kunnen wieden, maar later dwingt de regen ons om binnen te blijven. Voor het uitlaten van de honden en het openen van de kippenhokken vinden we het te slecht weer en dus nestelen we ons met een boek op de bank.

In het blogbericht over mijn boeken top 10 was ik enthousiast over ‘Down Under’ van Bill Bryson (‘Tegenvoeters’ heet de Nederlandse vertaling daarvan, maar ik lees het origineel). Over dat boek schreef ik het volgende:


Bill Bryson’s vermakelijke en humoristische boek ‘Down Under’ koop ik als ik zelf in Australië zit. Met veel plezier lees ik over plaatsen waar ik al geweest ben en waar ik nog naar toe ga. Een paar maanden later hoor ik, in een zitkamer van een jeugdherberg in Nieuw-Zeeland, iemand lachen. “Hij zit vast datzelfde boek te lezen!?!”, gaat er door me heen. En ja, dat blijkt zo te zijn.


Lui op de bank met de regen op de achtergrond en lezend in zo’n heerlijk boek is het gewoon genieten!

Maar ja, we kunnen niet de hele dag op de bank blijven zitten; de honden moeten toch echt even uitgelaten worden. En dus trekken Orange en ik uiteindelijk onze regenjas maar aan en nemen we de honden mee om te wandelen.

Als we na een verfrissende wandeling weer binnenkomen, is Ian ook weer thuis. Niet veel later neemt hij ons mee om wat boodschappen te doen en is hij zo aardig om met ons naar de grotere videotheek in Stirling te gaan. Daar hebben we veel meer keus dan in de kleine videotheek bij Ian om de hoek.

In mijn volgende blogbericht kun je lezen op welke films de keus gevallen is.
Stay tuned…

vrijdag 30 december 2011

Ondertussen in Nederland: Sneeuwpret!

Hoewel het bijna het eind van het jaar is, hebben we op 30 december 2001 niet het gevoel dat het nieuwe jaar binnenkort begint.

Met kerst was dat hetzelfde; Orange en ik hadden helemaal geen echt kerstgevoel.
Waarschijnlijk komt dat door het weer. In Australië is het mooi weer, waardoor je niet door hebt dat het december is. Als iemand me had gezegd dat het juli was, zou ik het zo geloven. Voor mijn gevoel heb ik gewoon een verlengde zomer.

Het contrast; rond Sydney zijn er bosbranden en is het zo’n 40 graden, terwijl men in Nederland sneeuwpret heeft.


donderdag 29 december 2011

De vuurzee die Sydney omsingelt, haalt ook de Nederlandse krant!

Voor wie net is ingeschakeld; een kennis van mij verzamelde tijdens het jaar dat ik op reis was in een paar mappen allerlei krantenknipsels.

Veel Nederlands nieuws, maar ook Australië haalde in Nederland de krant. Het onderstaande krantenknipsel plakte m’n kennis in die mappen.




Voordeel (234x60)


Nederlandse radio, pasta zonder gehakt en een possum in het kippenhok

Na de Hollandse poffertjes en het magneetje met klompjes van een dag eerder, nog meer Hollands; Bløf op de radio!

Draaiend aan de radio heeft Orange ‘Radio Nederland’ ontdekt; een programma voor Nederlanders dat een paar keer per week wordt uitgezonden.
Dit keer, zo aan het eind van het jaar, een overzicht van het nieuws van 2001.

Minder Nederlands voor eind december is het weer. Het is in Summertown namelijk erg warm. We maken de kippenhokken schoon, maar verder sloven ons niet zo heel erg uit.

Desondanks wandelen we nog wel een flink eind. We willen namelijk ’s avonds pasta met gehakt erin maken, maar we hebben geen gehakt in huis. En dus wandelen we naar de slager. Dat is wel een eindje lopen, want de slager is in het volgende dorp.
De slagerij blijkt echter gesloten en dus eten we pasta zonder gehakt. Met een restje ‘Christmas Pudding’ toe hebben we toch een smakelijke maaltijd.  

Als we ’s avonds nog even bij de kippen kijken of ze allemaal op stok zitten, ontdekken we nog een possum, een buidelrat, in het kippenhok. Eerder die week zat er daar ook al eentje.

Possum in het kippenhok


Weer een Australisch dier dat we gezien hebben. Blijf m’n blog volgen en je leest of nog meer Australische dieren mijn pad kruisten tijdens de reis die ik tien jaar geleden door Australië maakte.




Voetnoot: Wist je dat Bløf voor de CD Umoja samen heeft gewerkt met didgeridoo speler Mark Atkins? Diezelfde Mark Atkins was betrokken bij de muziek voor de film 'Australia' met Hugh Jackman en Nicole Kidman. Een aardige vent; ooit heb ik in Amsterdam didgeridoo les van hem gehad.





woensdag 28 december 2011

Hollandse poffertjes met stroop en een magneet met klompjes

We nemen de bus naar Adelaide om daar te informeren naar reismogelijkheden naar Kangaroo Island, te e-mailen en wat te winkelen.

In het winkelcentrum in het centrum van Adelaide kun je Hollandse poffertjes eten. Orange en ik gaan voor de bijl en laten ons de poffertjes goed smaken. Ik geloof dat het niet echt Hollands is, maar hier serveren ze de poffertjes met een soort stroop. Dat smaakt ook best goed!


Het is warm in de stad en dus besluiten we om naar de Botanic Gardens te gaan. Die in Sydney leken groter, maar desondanks zijn deze Botanic Gardens ook erg mooi.

Weer ‘thuis’ ontdekken we dat er een kip ontsnapt is. Orange en ik proberen de kip op te pakken, maar dat vinden we nog steeds te eng; al die fladderende veren! Uiteindelijk is het gelukt om de kip via de deur naar binnen te krijgen. Gelukkig maar!

Ook Ian is weer teruggekomen van zijn verblijf in het vakantiehuisje. Hij krijgt alsnog een kerstcadeautje van ons; een magneetje met klompjes.

En zo hebben we toch een beetje Holland in Australië!


Opruiming (468x60)

dinsdag 27 december 2011

En dan gaat het brandalarm af!!!

’s Ochtends is het koud buiten (12 graden om een uur of 11). We hebben bij het elektrische kacheltje gezeten om onze koude tenen wat op te warmen.

Later schoot de temperatuur omhoog; het wordt erg warm en Orange en ik halen zelfs een ijsje. Het verbaast me dat in zo’n kort tijdsbestek de temperatuur zo kan veranderen (“Four Season in One Day”).

Ook in andere delen van Australië is het warm. Er zijn enorme bosbranden in de Blue Mountains, vlakbij Sydney. Ze zeggen dat het ergste nog moet komen. Later deze week zijn er temperaturen van ongeveer 40 graden voorspeld.
De rook hangt in Sydney. Vanaf de ene kant van Bondi Beach is de andere kant niet te zien. En zo’n ontzettend grote baai is dat nou ook weer niet.

Met de televisiebeelden van die bosbranden nog in ons achterhoofd zoeken we ons bed op. Nog amper in slaap, schrikken we wakker van een hard geluid; een alarm; een BRANDalarm???

We gaan het bed uit en kijken uit het raam of we iets zien. We zien niets bijzonders en omdat ook Liza haar bed niet uit komt gerend, gaan we er maar van uit dat de kust veilig is en kruipen we weer tussen de lakens.

De volgende ochtend vragen we Liza ernaar. Het bleek een alarm te zijn om de mensen van de lokale vrijwillige brandweer op te roepen. Waarschijnlijk was er in de buurt een ongeluk gebeurd.

Maar met de beelden van de bosbranden rond Sydney nog op ons netvlies, was dit alarm behoorlijk schrikken.

maandag 26 december 2011

Four seasons in one day

Australisch of Nieuw-Zeelands, ach Crowded House is gewoon goed. En dus mogen ze niet ontbreken op de cassettebandjes die ik mee neem naar Australië.


Voor wie later ingeschakeld is; toen ik tien jaar geleden naar Australië ging om daar een jaar te gaan werken en reizen nam ik twee cassettebandjes met muziek mee. Elke maandag passeert een nummer van die bandjes de revue.

Vandaag dus ‘Four Seasons in One Day’ van Crowded House. En ik kan jullie verklappen dat Crowded House nog eens voorbij gaat komen. Maar met welk nummer of welke nummers? Blijf m’n blog volgen en je leest het vanzelf.

Werk en meer werk

In Australië kennen ze geen Tweede Kerstdag en dus gaan we op 26 december 2001 weer hard aan het werk; onkruid wieden en de kippenhokken schoonmaken.

Omdat ons verblijf hier in Summertown er bijna op zit, pakken we het boekje met WWOOF-adressen, adressen van boerderijen waar je tegen kost en inwoning aan de slag kunt, erbij.

We willen graag naar Kangaroo Island en dus bellen we wat adressen aldaar. Na lang bellen hebben we toch iets weten te vinden; we kunnen 10 januari aan de slag op een farm met daarbij een bungalow en caravan park.

Daarna zijn we van plan om nog een tijdje op Kangaroo Island te blijven om daar toeristje uit te hangen.

Blijf m’n blog volgen en je leest hoe het allemaal verloopt op Kangaroo Island…

zondag 25 december 2011

In Australië moeten ze op, in Nederland zijn ze bijna op; muntjes!

Om de tafel te decoreren heeft Isabella potjes met chocolademuntjes neergezet. Als Orange en ik ontdekken dat het Nederlandse guldens, Duitse marken en Franse Francs zijn, grappen we naar de andere gasten dat de chocolademuntjes wel voor het eind van het jaar opgegeten moeten worden. Want daarna is de Euro van kracht.

Ondertussen doet iedereen in Nederland erg zijn best om een eurokitje te bemachtigen, getuige het onderstaande krantenknipsel.   



Kerst; niet in korte broek, maar wel met familie

Tien jaar geleden hoopte ik kerst in korte broek te kunnen vieren. Iets wat in Australië niet ondenkbaar is. Maar het is die kerst niet zo ontzettend warm. Sterker nog; ’s ochtends zitten we nog bij een elektrisch kacheltje om een beetje door te warmen.

Later op dag kwamen Don en Coby ons ophalen om bij Isabella en John kerst te gaan vieren. Als we aankomen is bijna de hele familie al aanwezig.

Er staat een lange tafel in de kamer; daaraan nemen we met z’n allen plaats. We beginnen met garnalen. Daarna is het lopend buffet geopend. De meest heerlijke dingen staan uitgestald; salades, vis, kalkoen, ham, etc. We smullen er lekker van.

Daarna wisselen we cadeautjes uit. Mam heeft een pakket met cadeautjes voor de hele familie opgestuurd. Erg leuk!

Nadat elk cadeautje uitgepakt is, hebben we het dessert nog te goed. De taart met een bodem van biscuit, daarop karamel, banaan en een soort zoete mon chou smaakt verrukkelijk. Net als de aardbeien en chocolade mousse die we erbij hebben.

Een kop thee toe en dan naar buiten. Australiërs zijn gek op sport en dat lijkt er met kerst ook een beetje bij te horen. En dus wordt er gevolleybald.

Na een geslaagde dag worden we weer naar Summertown gebracht. Erg leuk om iedereen (weer) te zien. 



Gezellige kerstdagen!!!


Maak er een gezellige kerst van!!!

zaterdag 24 december 2011

Verrassing en ontroering aan de andere kant van de telefoonlijn

We zijn ’s ochtends met het wieden aan de slag gegaan. Na de lunch verruilen we het tuingereedschap voor een schaar en nemen we plaats aan de eettafel om daar wat kerstversiering in elkaar te knutselen.

Omdat het kerstavond is maken we van het avondeten extra werk. Nou ja, Orange, doet dat. Ik maak ondertussen de kerstversieringen af; dat bleek namelijk meer tijd te nemen dan gedacht.
De taco’s smaken heerlijk en ook de vruchtenyoghurt is lekker.

Met de telefoonkaart die we aangeschaft hebben, kunnen we voor een habbekrats naar Nederland bellen. En omdat het bijna kerst is doen we dat dan ook.
Aan de andere kant van de lijn zijn deze en gene vooral verrast dat we bellen. Natuurlijk gaat er ook een telefoontje naar onze oma’s. Die van mij zit in haar pyjama de krant te lezen als ik haar bel. In gedachten zie ik haar zitten aan de keukentafel. We hebben leuk zitten praten. Later hoorde ik van Marjolein dat oma ontroerd was toen ze aan mamma vertelde dat ik gebeld had. Terwijl ze normaal gesproken helemaal niet zo snel ontroerd is. Ze moet m’n telefoontje dus wel heel bijzonder gevonden hebben.   

’s Avonds kijken we naar een paar films die we gehuurd hebben; ‘Memento’ en ‘the Other Sister’. ‘Memento’ zie ik dan voor de derde keer en weer vind ik het een erg goede film. Maar ook ‘the Other Sister’ was een leuke film.
En zo verloopt de dag voor kerst.



vrijdag 23 december 2011

Huurfilm in een saaie hoes

's Avonds gaan we film kijken. We hebben namelijk ‘the Dish’ gehuurd. Dat is een Australische film met onder andere Sam Neill erin. De kritieken op de hoes zijn overigens erg lovend en daar zijn we maar op afgegaan. De film was mij toen nog onbekend.

Als je in Australië (althans waar wij de film huren) een film huurt, krijg je de film in een super saaie hoe mee; zonder kleurrijke inlay. Het zal wel typisch iets voor Australië zijn.

Net als het winkeltje, annex postkantoor, annex pomp waar we de band gehuurd hebben; ook typisch voor een kleine Australische plaats.

Het is een klein winkeltje met smakeloze schappen met enkele verbleekte verpakkingen van het een en ander. Ze hebben er nog best veel verschillende dingen; brood, frisdrank, snoep, bakproducten, (verjaardags)kaarten, ijs, schrijfproducten, lijm, hondenvoer, kersen, etc. Tevens is het meteen een postkantoor en kun je er ook nog tanken. En, last but not least, kun je er dus videobanden huren.

We waren van plan om met kerst een paar videobanden te gaan huren, maar we hebben er nu toch ook maar vast één gehuurd. Er is, met die paar zenders die er zijn, niet zo ontzettend veel bijzonders op televisie.

En dus kijken wij naar ‘the Dish’.
Die film, gebaseerd op werkelijke feiten, gaat over mensen die werken bij een enorme schotel in Australië. Die schotel is gebruikt voor het ontvangen van beelden van de maanlanding in 1969.
Er gaat het een en ander mis, maar uiteindelijk zijn zij toch degenen die DE beelden van de eerste man op de maan mogelijk hebben gemaakt.

Echt mooi vind ik de film niet. Maar ja, dat weet je pas als je de film gezien hebt.



Het weer in Noord-Holland; winters wit en gevaarlijk glad


Uit de krant, 23 december 2001

donderdag 22 december 2011

Kippen niet op stok, maar op de bezem!

Onze werkzaamheden op 22 december 2001 bestaan uit onkruid wieden en het schoonmaken van de kippenhokken.
Niet het leukste werk, maar we slaan ons er doorheen.

Gestempelde kaart.
Ga voor stempelcursussen en heel veel meer naar:
http://www.marjoleine.com/.
De kippen maken het ons ’s avonds echter lastig. Als we naar de kippenhokken gaan om die te sluiten, blijken er twee kippen nog niet op stok te zitten. Erger nog; ze zitten in een boom!

Ja, hoe zouden we die nu binnen moeten krijgen? We durven nog steeds de kippen niet op te pakken; al dat gefladder! Bovendien zouden we er niet eens bij kunnen; ze zitten veel te hoog.

Eerst gooien we maar wat met kluiten naar ze, maar dat heeft geen succes. Vervolgens trekken we aan de takken en schudden we ze wat heen en weer, maar ook dan blijven ze zitten.

Ik pak een bezem en probeer ze van de tak af te duwen. Dat lukt niet echt. Ik duw nog wat met de bezem en op een gegeven moment gaat een van de kippen op de bezem zitten. De kip blijft er op zitten en zo breng ik de kip naar de grond. Al snel loopt de kip het hok binnen. Daarna is nummer twee aan de beurt. Die weet ik op vrijwel dezelfde manier het hok in te krijgen.

Gelukkig zitten de kippen uiteindelijk allemaal op stok!




Gratis verzending - December (468x60)

woensdag 21 december 2011

Boodschap op het buskaartje

We gaan naar Adelaide voor de laatste kerstboodschappen en om het thuisfront e-mailtjes te sturen.
Om naar de stad te gaan nemen we de bus.

Ondertussen hebben we al best vaak de bus genomen. We deden dat al toen we nog bij Coby en Don waren. Maar nooit eerder is ons opgevallen dat er erg goede teksten op de buskaartjes staan.


Your smile is het most important thing you wear.

Pleasant thoughts make pleasant lives.

Every ending is a new beginning.

To find friendship, offer friendship.

You'll never get rid of a bad temper by losing it.

You can't get anywhere unless you start.

Each day comes just once in a life time.

Fear is the parent of cruelty.

To know one's ignorance is part of knowledge.

Making the most of today is the best preparation for tomorrow.

If we don't stand for something, we'll fall for anything.

Nothing makes people go into debt like trying to keep up with people who already are.

Purpose is what gives life meaning.

 Ben ik even blij dat ik heel wat van die buskaartjes bewaard heb.


Gratis verzending - December (500x500)

dinsdag 20 december 2011

Drie honden; drie persoonlijkheden

Ian gaat een paar dagen naar een vakantiehuisje om daar zijn verjaardag en kerst te vieren; Orange en ik hebben de verantwoordelijkheid voor het huis in Summertown.

Voordat Ian gaat, gaan we onder andere naar Stirling om boodschappen te doen. Als Ian weg is, moeten er toch groenten en dergelijke zijn. En in Summertown is niet zo heel veel te koop.

Ook laten Orange en ik de honden nog een keertje uit. Dat zullen we een paar dagen moeten missen. Het uitlaten van de honden is een van onze leukste taken.

Ian heeft zelf één hond. Lisa, die tijdelijk bij Ian woont en deze dagen ook niet aanwezig zal zijn, heeft twee honden.

Ians hond Oby is een stoere labrador, of iets dergelijks (ik heb geen verstand van honden). Oby vindt het leuk als we tijdens het uitlaten met een bal gooien en hij die moet halen. Een slimme hond, want als wij de bal niet meer kunnen vinden, weet hij ons wel duidelijk te maken waar die bal dan is.

Lilly, een van de honden van Lisa, is een slanke hond op hoge poten met krullend haar. Van Lilly krijgen we weinig hoogte. Ze gaat wel mee wandelen, maar het is of ze in haar eigen wereldje zit.

Tot slot heeft Lisa nog Noodle. Omdat dat zo’n klein hondje is, hoeft hij niet uitgelaten te worden. Noodle is een eigenaardige hond en doet soms rare dingen. Op een avond hebben vreselijk om hem gelachen toen hij het deed met een knuffelbeertje; een komisch gezicht!

Drie honden met drie heel verschillende persoonlijkheden. En die zullen we dus een paar dagen moeten missen.        

Noodle, de 'douchematjes' van de buren en Oby


Gratis verzending - December (468x60)

maandag 19 december 2011

Vergeten Supergirl

De bandjes die ik destijds opgenomen had om mee te nemen naar Australië hebben de afgelopen jaren gewoon in de kast gelegen. Ze werden niet meer echt gedraaid. Maar voor deze ‘Marianne’s Maandag Middag Muziek’-blogberichtjes heb ik de bandjes weer eens ik m’n stereo gestopt.

Bij veel nummers weet ik na de eerste noten wel welk nummer het is. Maar dat geldt niet voor het nummer ‘Supergirl’ van K-Otic.
Maar ja, de laatste jaren hebben we dan ook niet veel van K-Otic meer gehoord. Tien jaar geleden was dat wel anders. Wij konden op televisie volgen hoe muzikale jongeren werden opgesloten in een Big Brother huis om een band te gaan vormen. Daar kwam onder andere K-Otic uit voort en ‘Supergirl’ was een van hun hits.


Dat televisieprogramma ging vooraf aan al die andere talentenjachten die we de afgelopen jaren op televisie hebben gehad en op dit moment nog hebben. ‘Idols’, ‘Popstars’ en ‘the Voice of Holland’ moesten toen nog volgen. Van Jim en Jamai hadden we anno 2001 nog nooit gehoord. En van Ben en Dean Saunders al helemaal niet.

Op de Uitmarkt (2009) fotografeerde ik Charly Luske.
Zou hij de winnaar van 'the Voice of Holland' worden?

Naast de band K-Otic ontstaat uit dat televisie programma ook nog een solo-zangeres; ‘Sita’. Ook zij mag na tien jaar dan wel zo goed als vergeten zijn, tijdens mijn reis door Australië kom ik in een cd-zaak toch haar singeltje tegen. Omdat ik het zo bijzonder vind dat ik dat cd-tje daar aantref, schaf ik het aan.




Gratis verzending - December (468x60)

Wat zit daar in de boom?

Woensdag 19 december 2001, met 30 graden in de schaduw is het warm; het werken in de tuin valt dan ook niet mee. Toch werken Orange en ik ’s ochtends in de tuin.

Verder is er nog de zorg om de kippen en moeten de honden uitgelaten worden. Zelfs voor het uitlaten van de honden, wat normaliter een leuk klusje is, is het eigenlijk te heet. Desondanks hebben we de honden uitgelaten.

’s Middags is het voor werken toch eigenlijk wel te warm; ik besluit een paar brieven naar het thuisfront te gaan schrijven.
Als ik naar de brievenbus wandel om de brieven te posten, begint het een beetje te regenen. Later koelt het nog wat af en ga ik nog wat tuinieren.

Op een gegeven moment roept Ian ons. Orange en ik denken eerst nog dat we uitleg over het een of ander krijgen, maar hij wijst ons op een koala.
De tweede koala die we in het wild zien! En dit keer nog wel in een boom op het erf van Ian. Echt heel erg leuk!!!
Ian klimt zelfs nog in de boom om voor ons een foto van dichterbij te maken! Het hoogtepunt van de dag.





Gratis verzending - December (468x60)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...