maandag 30 april 2012

Koninginnedag 2002

Eerder kwamen er al krantenknipsels voorbij op mijn blog. Een kennis van me verzamelde die namelijk en plakte ze in een paar mappen. Leuk om te kijken wat er gebeurd was in Nederland toen ik in Australië en Nieuw-Zeeland zat!

En natuurlijk werd er anno 2002 ook Koninginnedag gevierd. Bij deze een krantenartikel daarover.

Uit de krant. Konginnedag anno 2002.


Dagdeal (468x60)

Prachtig ‘Miracle’

Het is maandagmiddag en dus weer een muziekje op mijn blog. Een muziekje dat ik tien jaar geleden op een cassettebandje mee nam naar Australië.

Destijds vond ik ‘When we don’t talk’ een van de mooiste nummers van Ilse de Lange. Dat nummer belandde dus op die cassettebandjes.


Inmiddels heeft Ilse de Lange er vele mooie nummers bij gemaakt. Toch blijft dit nog steeds een mooi nummer.

Maar ook haar ‘Miracle’ is prachtig. En laat dat nou de titelsong van de film ‘Bride Flight’ zijn, een mooie film die zich ook in Nieuw-Zeeland afspeelt.


Als ik een paar jaar geleden die film zie, herken ik een aantal van de locaties. Zo is er voor die film bijvoorbeeld gefilmd in Wai-O-Tapu, waar ik vanmorgen over schreef. Bijzonder!


De spread die ik eens maakte van mijn bezoekje aan de film 'Bride Flight'.

Wai-O-Tapu, het Thermal Wonderland, is inderdaad wonderlijk!



Op ons programma staat Wai-O-Tapu, oftewel het Thermal Wonderland. Een thermisch gebied met geisers, kraters, poelen met bubbelend water, stoom, modderpoelen en gekleurd gesteente.

We beginnen bij Lady Knox; een spuitende geiser. Eerst doet die geiser niets. Maar als een man er anderhalve kilo zeep ik doet, gaat de geiser werken. Tegen de tijd dat die man klaar is met zijn praatje, komt er schuim uit de mond van de geiser. Later komt er een spuit met erg veel stoom uit; een prachtig gezicht!!!



Daarna gaan we rondkijken in Wai-O-Tapu. Het is echt een schitterend gebied. Er zijn kraters te zien met gesteente in verschillende kleuren. Ook de poelen zijn mooi en divers met verschillende kleuren en bubbels.



De grootste poel, the Champagne Pool, is maar liefst 60 meter in doorsnee en schijnt ook 60 meter diep te zijn. Er komt erg veel stoom vanaf.

Tot slot zien we nog bubbelend modder. Ook dat is een mooi gezicht.
Kortom; we kijken onze ogen uit in dit wonderlijke gebied met thermische activiteit!



Mocht je zelfs ooit eens in Nieuw-Zeeland komen, sla dit gebied dan ook niet over.
Meer informatie over Wai-O-Tapu vind je hier: http://www.waiotapu.co.nz/


Weekdeals (468x60)

zondag 29 april 2012

Schuddende bankjes en de geur van rotte eieren

We beginnen de dag bij het Rotorua Museum. Er is veel te zien; onder andere moderne kunst, iets met foto’s over China en Chinezen en het een en ander over Maori’s. Dat is allemaal echter niet zo de moeite waard.

Het interessantste van het museum is namelijk het gedeelte over de vulkaanuitbarsting van Mt. Tarawera. In dat gedeelte kijken we dan ook het langste rond.
Eerst zien we een videofilm over die vulkaanuitbarsting. Op een gegeven moment schudden zelfs de bankjes; alsof we in een aardbeving zitten.



Oorspronkelijk was het prachtige gebouw waarin het Rotorua Museum gevestigd is een badhuis. En ook daaraan wordt in het museum aandacht besteed.
Met ons toegangskaartje kunnen we ook naar de nabijgelegen Blue Baths. En dat doen we dan ook. In dit voormalige zwembad is nu een museum over dat zwembad en over badkleding door de jaren heen. Na daar rondgekeken te hebben gaan we weer op pad.

Omdat Els graag een raam in de St. Faith’s Anglican Church wil zien, brengen we een bezoekje aan die kerk. Het raam kijkt uit op het water en daardoor is het, als je door je knieën gaat, net alsof het Christusfiguur op dat raam over het water loopt.


Het is een mooi kerkje; een ‘westers’ kerkje met Maori dingen. Het staat dan ook in Ohinemutu, een Maori dorpje of eigenlijk wat Maori gebouwtjes bij elkaar.
Het Tamatekapue Meeting House, dat er ook staat, is erg mooi. Het bestaat uit rood houtsnijwerk met met schelpen ingelegde ogen, net zoals het meeting house in Waitangi National Reserve.

Ook zien we in Ohinemutu hier en daar stoom uit putten en uit de grond omhoog komen. Vlakbij de jeugdherberg heb je dat ook. Het ziet er bizar uit en het stinkt. Overal in Rotorua lijkt het daardoor wel naar rotte eieren te ruiken. Dat komt doordat de aarde hier dun is en er vulkanische activiteit is.

Wat die vulkanische activiteit aan kan richten zien we in de ‘Buried Village’. Daar zijn wat resten van het dorp Te Wairoa terug te vinden. Dit dorp werd op 10 juni 1886 verwoest door de uitbarsting van de vulkaan van Mt. Tarawera. Er zijn wat gebouwtjes en wat voorwerpen te zien, maar het valt ons wat tegen.



De waterval die op vijf minuten lopen te zien is, de Te Wairoa Falls, maakt gelukkig veel goed. Het is een grote waterval in een mooi groen gebied. Als je dicht bij die watervallen bent, buldert die waterval behoorlijk.

Na in het bijbehorende theehuis nog iets gedronken en gegeten hebben, gaan we weer op pad; naar Lake Tarawera.
Over het water hebben we een mooi uitzicht op de voormalige vulkaan (als we tenminste de goede berg voor ons hebben). Juist ja, diezelfde vulkaan die het dorpje Te Wairoa in 1886 verwoestte en waar ze in het Rotorua Museum een gedeelte aan hebben besteed. 


 Als we langs het meer terugrijden, zien we een mooie regenboog boven het meer. We stoppen om er even van te genieten.
Op een gegeven moment is de regenboog helemaal rond; aan de ene kant komt hij het water uit om aan de andere kant het water weer in te gaan. Een mooi gezicht!!!

Ook bij het Blue Lake stoppen we even om een fotostop te maken. Wat is de natuur van Nieuw-Zeeland toch prachtig!



Terug in het hostel doen we weer eens een wasje. Dat gaat in de droger en nog eens in de droger, want na één keer is het namelijk niet goed droog. En om nou weer met nog-niet-helemaal-droge kleding op de hoedenplank te rijden, zien we niet helemaal zitten.

Morgen meer belevenissen rond Rotorua! Stay tuned…!


Meer informatie over het Rotorua Museum op: http://www.rotoruamuseum.co.nz/
Meer informatie over de Buried Village op: http://www.buriedvillage.co.nz/

zaterdag 28 april 2012

Geschoren konijnen met pluis aan de oren


Als we wakker worden, is het wat mistig en blijkt het uitzicht op de stad daardoor niet je van het te zijn. Toch maakt Marjolein er een foto van. 

Nadat alles in de auto ingeladen is, gaan we weer op pad. We stoppen bij de Mangapohue Natural Bridge. Dat is, zoals de naam al doet vermoeden, een natuurlijke brug. Met al dat groen, mossen en varens is het een erg mooi gezicht.


Op weg naar Marakopa liggen de ‘Marakopa Falls’ en daar nemen we een kijkje. Het blijkt een erg mooie waterval te zijn en nog behoorlijk groot ook. We slaan de Lonely Planet er op na en lezen dat de waterval wel 36 meter hoog is.

Een volgende stop is de Shearing Shed. Daar worden angora konijnen geschoren om met de wol allerlei producten te maken. Die producten zijn in de winkel te koop.


Ook kun je de konijnen zien. Het zijn erg grote witte beesten met een dikke vacht. Aan het uiteinde van hun oren hebben ze wat pluis, waardoor ze er erg grappig uitzien.
We zien er ook twee konijnen die net geschoren zijn; net lammetjes maar dan een ander model èn met lange oren met nog wat pluis.

We rijden vervolgens door naar Rotorua, want ook daar is weer veel te beleven. Daarover de aankomende dagen meer.
Stay tuned…!

Meer informatie over de Shearing Shed op: http://www.angorashearingshed.co.nz/186398/html/page.html

vrijdag 27 april 2012

Kiwi’s en gloeiwormen

We dachten de jeugdherberg in Te Aroha voor ons alleen te hebben, maar dat blijkt niet zo te zijn. Een muis heeft namelijk van ons brood gegeten!
Na een ontbijtje, er was gelukkig nog genoeg brood over, vertrekken we naar de Waitomo Caves. Op weg daar naartoe bezoeken we het Kiwi House in Otorohanga.


Leuk om kiwi’s in het echt te zien, het is vrij zeldzaam om ze in het wild tegen te komen, maar de hoeveelheid kiwi’s in het Kiwi House valt me nogal tegen. Er zijn, anno 2002, namelijk maar twee kiwi’s.
Verder hebben ze er nog wel andere vogels, eenden en gekko’s.
Toch is het een leuke onderbreking van de rit.


De rit gaat vervolgens verder naar de Waitomo Caves. Die blijken erg de moeite waard te zijn. Met een gids gaan we door de grotten. Hij vertelt ons het een en ander over de stalactieten en stalagmieten.
Later gaan we met een bootje door een donkere grot. Tegen het plafond zien we allemaal gloeiwormen zitten. Nog meer als toen in Whangarei. Echt een heel erg mooi gezicht!
Omdat je geen foto’s mag maken in de grotten, kopen we kaarten in de souvenirwinkel.


Daarna rijden we verder naar Te Kuiti waar we, iets buiten dat plaatsje, accommodatie hebben gevonden. We verblijven in een cabin met een gedeelde keuken. Het ligt op een heuvel en daardoor hebben we uitzicht op de stad. Daar zien we ’s avonds niet zo heel veel van, want het is al donker als we aankomen.
Of we de volgende ochtend een beter uitzicht hebben, lees je morgen op mijn blog.


Meer informatie over het Kiwi House op: http://www.kiwihouse.org.nz/
Meer informatie over de Waitomo Caves op: http://www.waitomocaves.com/

donderdag 26 april 2012

Van de ene knusse jeugdherberg naar de andere; daar tussendoor veel regen!

Als we ’s ochtends wakker worden, zien we na dagen weer eens een blauwe lucht; dat ziet er veelbelovend uit! 

Na het ontbijt, waarbij zelfgebakken muffins voor ons klaar staan, verlaten we het leuke Malolo-huis, zoals deze knusse jeugdherberg heet.

Ontbijt met homemade muffins in het Malolo-huis.

We zouden naar een hostel in Opoutere, op het Coromandel Peninsula, gaan. Door een prachtig berggebied met bomen en varens rijden we daar ook naar toe. Maar we besluiten er niet neer te strijken. Het is namelijk weer gaan regenen. En hoewel het hostel er wel mooi uitziet, vragen wij ons af wat we er dan de hele middag moeten doen. Bovendien kunnen we pas om 17.00u op de kamer terecht, want eerder is de receptie niet open.

Lunch ergens onderweg.

We besluiten dan ook om al een stuk richting de Waitomo Caves te rijden. Van het Coromandel Peninsula kunnen we vanwege de regen en de laaghangende bewolking toch ook niet zo veel meer zien.

De jeugdherberg in Te Aroha.

We belanden uiteindelijk in de jeugdherberg (YHA) van Te Aroha. Dat is eigenlijk een soort huisje met een paar grote slaapkamers.
We blijken de enigen te zijn die hier verblijven. “Een eigen huis, een plek onder de zon!” Helaas, ontbreekt dat laatste er nog aan. Desondanks vind ik het leuk hier. Het is er knus met spelletjes, boeken en zelfs een gitaar.

woensdag 25 april 2012

‘ANZAC day’ en hoge bomen

Wij zijn allemaal nog wat slaperig als de wekker weer vroeg gaat. Na de douche, het ontbijt, een ‘kleuterpraatje’ met het dochtertje van de eigenaar van het hostel en het inpakken van de laatste dingen, verlaten we Kerikeri in de regen.


Voor een sanitaire stop stoppen we in het plaatsje Opononi. Daar krijgen we nog net iets mee van de ANZAC-herdenkingen. Elk jaar worden, in zowel Nieuw-Zeeland als Australië, op 25 april de slachtoffers van inzetten van het Australische en Nieuw-Zeelandse leger die wereldwijd zijn gevallen, herdacht.
Wij zien een groep mensen in tenue voorbij marcheren met een paar doedelzakspelers voorop. Leuk om dat nog even meegekregen te hebben.


Bij de tweede stop die we maken, gaan we een grote kauri boom bekijken; de Tane Mahuta, oftewel de Heer van het Woud. Deze kauri boom heeft een diameter van maarliefst 4,4 meter en is ontzettend hoog.

In Matakohe bezoeken we een museumpje over die kauri bomen. We komen er het een en ander te weten over kauri bomen en de houtverwerking daarvan. Ook zien we er Nieuw-Zeelandse amber. Dat is gefossileerd hars van kauri bomen.

Buiten het museum zijn nog een oud postkantoor en een oud schooltje te zien en daar kijken we ook nog even rond.
Al met al weer een leuk museum!

Daarna rijden we door naar Helensville om daar een hostel op te zoeken. Die vinden we al snel. Het is een knus groot huis. Weer leuke accommodatie dus.


Meer over het Kauri Museum in Matakohe: http://www.kauri-museum.com/

dinsdag 24 april 2012

Geen stroom, de benzine is bijna op en de accu is leeg!

We zetten de wekker weer vroeg. Dit keer omdat we eigenlijk een boottocht door de Bay of Islands willen maken. Als we wakker worden regent het en ziet het er somber uit.

Toch gaan we er met de auto op uit. We kijken eerst wat rond in Paihia. Als Marjolein een brood gaat kopen komt ze met een ongesneden brood terug. Zij dus weer terug naar de bakker. Daar blijkt dat ze het brood niet kunnen snijden, want de stoppen zijn gesprongen. Niet snel daarna brandt het licht weer en kan het brood dus ook weer gesneden worden. Een komisch voorval!

Vervolgens gaan we naar Russell. We kunnen ook een stukje met een pontje mee, maar dat willen we niet. Nou, dat hebben we geweten!
We belanden op een gravel road. We rijden kilometers en kilometers door een soort van bos zonder echt veel mensen tegen te komen. Pas vlak bij Russell komen we op een asfaltweg.

Ondertussen is de benzinetank behoorlijk leeg geraakt. Bij navraag blijkt er echter geen pomp te zijn die werkt. Voor de dichtstbijzijnde pomp moeten we met de ferry over.

We zijn eerst Russell maar gaan bekijken; een leuk dorpje, prachtig gelegen aan een baai, met leuke galerietjes en wat arts & crafts shops.

De boottocht door de Bay of Islands hebben we dan allang al laten varen. Varen doen we nog wel, maar dan met het pontje. Gezien onze bijna lege tank hebben we immers geen andere keus.

Met een volle tank rijden we door Paihia naar de Waitangi National Reserve. Eigenlijk willen we naar de Haruru Falls, maar we belanden in dit ‘museum’ met onder andere Maori kunst en geschiedenis.

Na een filmpje over het verdrag wat hier getekend is, zijn we naar buiten gegaan. Daar zien we onder andere een hele lange oorlogskano van de Maori’s; erg mooi!
Ook is er een Maori Meeting House; een met Maori houtsnijwerk versierd huis/kerk. Om dat Meeting House te bezoeken, moeten de schoenen uit. We gaan dus op kousenvoeten naar binnen.
Maar er is meer te zien in het museum; we vermaken ons dan ook prima.
Voor we de Waitangi National Reserve verlaten, kijken we nog even rond in de museumwinkel.


Terug bij de auto, wil die niet starten. We zijn vergeten het licht uit te doen; stom!!! Maar goed dat we niet bij een afgelegen waterval stonden.
Een medewerker van het museum belt voor ons de AA; de Nieuw-Zeelandse ANWB.
Eerder dan verwacht komt er iemand van de AA, die het probleem zo verholpen heeft.
Wij zijn ondertussen een ervaring en een wijze les rijker!



Meer informatie over Waitangi National Reserve: http://www.waitangi.net.nz/

maandag 23 april 2012

Kippenvelmomentje als Neil Finn aan onze voeten staat

Eerder kwam Crowded House al eens voorbij op mijn blog met het nummer ‘Four seasons in one day’. Dat is niet hun enige nummer dat ik op de cassettebandjes die ik mee nam naar Australië, zette.

Ook ‘Don’t Dream it’s over’ zet ik destijds op die bandjes, omdat ik het een van de mooiste nummers van Crowded House vind.


In 2007 woon ik een concert van Crowded House bij in Carré. Heel bijzonder!
Als zanger Neil Finn bij het nummer ‘Fall at your feet’ van het podium klimt en min of meer aan onze voeten staat en de hele zaal hard met dat nummer meezingt, heb ik een kippenvelmomentje; zo mooi en zo bijzonder om mee te maken!
Sindsdien behoort ‘At your feet’ dan ook tot mijn favoriete Crowded House nummers.
Een mooie herinnering!

Wandelen naar de watervallen van Kerikeri


Om het meeste uit de dag te halen vertrekken we al op tijd uit Whangarei. We arriveren dan ook vroeg in onze volgende bestemming; Kerikeri.

Hoewel het weer niet zo mee zit, het is bewolkt en het regent af en toe, vermaken we ons daar prima.


Vanuit de jeugdherberg is het maar een klein stukje lopen naar de ‘Fairy Pools’; een rivier met een kleine waterval. Ondanks de sombere lucht ziet het er wel mooi uit.
Maar Els en Marjolein vinden de bomen die er staan ook erg bijzonder. Net als sommige bomen in Australië verliezen deze bomen ook de bast en komt er als het ware nieuw hout tevoorschijn.


Ook bezoeken we de ‘Rainbow Falls’. In vergelijking met de ‘Fairy Pools’ zijn dit echte watervallen waarbij het water een aantal meter naar beneden valt. Het ziet er mooi uit.
We wandelen er nog wat tussen de bomen en langs het water en gaan dan weer naar de jeugdherberg om daar ons potje te koken.

Morgen meer belevenissen in de omgeving van Kerikeri. 
Stay tuned…!

zondag 22 april 2012

Met een karretje langs de pinguïns

Eerst kijken we nog wat rond in een grote boekwinkel in de buurt van het hotel en daarna is het tijd om Auckland te verlaten. We worden door een medewerker van Omega, de autoverhuurder, opgehaald. Hij brengt ons naar hun kantoor, waar wat papierwerk in orde gemaakt wordt en dan kunnen we met de huurauto op pad.

Nog nauwelijks Auckland uit maken we een eerste stop bij ‘Kelly Tarlton’s Antarctic Encounter & Underwater World’.

We zien er pinguïns; eerst vanachter een raam, later gaan we er met een karretje langs en wordt er het een en ander over pinguïns en Antarctica verteld. We treffen het, want als wij met het karretje langs de pinguïns gaan, krijgen ze net te eten.


Ook de hut van ontdekkingsreiziger Scott is nagebouwd en er is het een en ander over Antarctica en de zee te zien.
Later gaan we op een soort lopende band door een buis in een aquarium. We zien er vissen, roggen en haaien.

We vermaken ons prima in Kelly Tarlton’s, maar we moeten ook nog verder. En dus stappen we weer in de auto en rijden richting Whangarei. Onderweg maken we nog een stop op iets te eten en te drinken en doen we wat boodschappen.

Het hostel in Whangarei is wat moeilijk te vinden. We komen er in het donker aan.
Na het eten, vraagt een man van het hostel of we glimwormen willen zien. Nieuwsgierig als we zijn, volgen we de man. Na een kleine wandeling in de buurt van het hostel zien we plotseling allemaal kleine lichtpuntjes; glimwormen. Een erg mooi gezicht!


Meer informatie over Kelly Tarlton’s: http://kellytarltons.co.nz/





zaterdag 21 april 2012

Het Maritiem Museum en de Skytower

Hebben we de vorige avond bedacht wat onze route over het Noorder Eiland wordt, moeten we ook nog bepalen bij welke autoverhuurder we een auto gaan huren. We beginnen de dag dus met het doornemen van foldertjes over autoverhuur.

De keuze valt op Omega. Het is snel geregeld en nog wel voor een lagere prijs als waar ze mee adverteerden.


Op een bankje in de haven van Auckland eten we onze lunch op. Het Maritiem Museum is vlakbij en we brengen dat museum een bezoekje. Eerst krijgen we een mooie animatiefilm te zien. De reis van de eerste Maori wordt daarin beschreven.


In het museum zijn verder verschillende boten te zien, zowel op ware grootte als op schaal; maori boten, 17de eeuwse Europese schepen en nieuwere schepen. Maar er zijn ook dingen die met de zeevaart te maken hebben te zien. Een erg mooi museum!




Later gaan we naar de Skytower van Auckland. Vanaf die hoge toren, hebben we een mooi uitzicht over Auckland. Het begint te schemeren en we zien zelfs de zon ondergaan. Een prachtig gezicht!

vrijdag 20 april 2012

Het derde hostel blijkt niet veel soeps te zijn!

De wekker gaat al vroeg, want we moeten het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland halen. De trein brengt ons weer naar het vliegveld, waar we ruim op tijd aan komen. Ook na de douane hebben we ruim de tijd en dus kijken we rond bij de winkeltjes. Verder zien we nog een van de met Aboriginal kunst beschilderde vliegtuigen van Qantas staan. In Londen had ik de rode al zien staan, hier zie ik de blauwgroene.


De vliegreis verloopt voorspoedig. ‘Rabbit-proof Fence’ wordt gedraaid en daar kijk ik de meeste tijd naar. Toen ik die film weken eerder in de bioscoop zag, maakte die film veel meer indruk op me. Toch is het leuk om die film nog eens te zien.

Met een shuttlebusje gaan we van het vliegveld naar het centrum van Auckland. We worden bij een hostel afgezet, maar dat hostel blijkt vol te zitten. Bij het derde hostel waar we aankloppen is plaats, maar dat hostel blijkt niet veel soeps te zijn en dus gaan we op zoek naar iets anders. Uiteindelijk vinden we een betaalbare vierpersoonskamer in een hotel.

Met het eten doen we makkelijk; we gaan de McDonald’s. De rest van de avond vullen we met het bellen naar huis, mailen en het bepalen van de route op het Noorder Eiland.
Het wordt die avond laat, maar we zijn blij en voldaan dat we een route hebben en dat maakt veel goed!


donderdag 19 april 2012

Morgen op naar Nieuw-Zeeland, nu wat laatste regeldingen

Omdat we de volgende dag naar Nieuw-Zeeland zullen vliegen, heb ik nog wat regeldingen te doen; post checken, spullen bij elkaar zoeken om bij het Travellers Contact Point (TCP) achter te laten (niet alles hoeft ten slotte mee naar Nieuw-Zeeland), foto’s nummeren en er op schrijven wat het is, etc.

Bij het TCP.

Daarna gaan we weer op pad; we stappen op de monorail om na meer dan een heel rondje bij Darling Harbour uit te stappen. Via een mooi winkelcentrum gaan we richting de Chinese Gardens. Die Chinese Gardens bezoeken we niet, want het blijkt al bijna gesloten te zijn.

Bij de Paddy Markets kopen we groenten om daar een lekkere maaltijd van te koken. En verder pakken we die avond onze tassen in; morgen op naar Nieuw-Zeeland!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...