zaterdag 30 juni 2012

Kuranda; heen met het treintje, terug met de kabelbaan en tussendoor zie ik mijn ‘held’ en ‘inspiratiebron’

Kuranda, een leuk plaatsje in het regenwoud niet ver bij Cairns vandaan, staat op het programma.

Madelief en ik gaan er met de historische trein, de zogenaamde ‘Historic Scenic Railway’ naar toe. We genieten van een prachtige rit door het regenwoud. Ook de historische trein ziet er mooi uit.

de Historic Scenic Railway

In Kuranda zijn allemaal leuke winkeltjes en marktkraampjes. Bovendien hangt er een leuk vakantiesfeertje. We vermaken ons er dan ook prima!

Waterval gezien vanuit de trein.
Terug gaan we met de kabelbaan en hebben we mooie uitzichten.
De kabelbaan heeft meerdere stations en als wij bij een van die tussenstations moeten wisselen, zie ik in het daarbij behorende winkeltje een bekend gezicht. “Waar ken ik die man van?” zeg ik tegen Madelief. Later dringt het tot me door dat het fotograaf Peter Lik is.

Ik heb in Australië zo vaak zijn fotoboekjes ingezien, dat ik hem herken van die ene foto in zijn boekjes die hij mogelijk niet eens zelf heeft gemaakt; zijn portretfoto. Sindsdien is hij mijn ‘held’ en ‘inspiratiebron’.

Daarna vervolgen we onze reis met de kabelbaan om aan het eind van de dag te concluderen dat het een geslaagde dag was!!!

in de kabelbaan


Meer informatie over Kuranda op: www.kuranda.org

Meer informatie over Peter Lik en zijn foto’s op: www.lik.com
Bekijk zeker de foto’s op bovengenoemde website; ze zijn echt prachtig!!!

Dat Peter Lik niet de minste fotograaf is, blijkt wel uit het feit dat zijn foto ‘One’ in december 2010 voor een miljoen Amerikaanse dollar verkocht werd.

En zijn foto’s ‘Ghost’ (een van mijn favorieten) en ‘Inner Peace’ haalden zelfs het Smithsonian Institute.

vrijdag 29 juni 2012

De bus kan niet bevestigd worden en het TCP is opgeheven

Het plan is om met de bus van Mission Beach naar Cairns te reizen. Het is echter nog onzeker of Madelief en ik wel met die bus mee kunnen.

Toen we de avond daarvoor de bus wilden reserveren, bleek die bus namelijk al vertrokken te zijn uit Brisbane en daardoor kon de reservering niet bevestigd worden.

Gelukkig kunnen we mee en zo lopen we een tijd later rond in Cairns. We kijken er wat rond en gaan naar het Travellers Contact Point (TCP). Daar heb ik mijn post vanuit Sydney naartoe laten sturen.

Het TCP blijkt echter de dag daarvoor opgeheven te zijn. Gelukkig kan ik bij een café annex internetcafé mijn post ophalen.
Leuk, nog een verjaardagskaart van Orange!

Verder gaan we ook nog langs een reisbureau om daar te informeren naar the Scenic Railway en Kuranda. We boeken een tour voor de volgende dag.
Daarover morgen dus meer. Stay tuned!

Op de kamer van de jeugdherberg in Cairns.

donderdag 28 juni 2012

Relaxen met spelletjes kaart en mangosap

Vakantie betekent voor mij veel bekijken; ik ben niet iemand die bijvoorbeeld op het strand gaat liggen bakken. Nee, ik wil tijdens een vakantie veel zien. Dat was jaren geleden al zo en dat is nog steeds zo.
Ook tijdens deze reis door Australië is dat het geval.


Met Madelief heb ik echter de afgelopen tijd al wel af en toe wat gerelaxt, maar in Mission Beach relaxen we pas echt. We doen de hele dag niets anders dan kaarten op het terras bij het zwemband en drinken ondertussen heel wat mangosap.
Madelief doet me inzien hoe lekker relaxen kan zijn…


Weekdeals (468x60)

woensdag 27 juni 2012

Een hangmat en Boeddha beelden in Mission Beach

We verlaten het hostel in Horshoe Bay, nemen de boot van Magnetic Island naar Townsville en wachten daar op de bus naar Mission Beach.

Voordat die bus gaat hebben Madelief en ik nog wat tijd voor een e-mailsessie en een vroege lunch.

Als we in Mission Beach aankomen, treffen we niet het meest fantastische hostel. Althans, zo in eerste instantie.

Het is typisch een hostel voor de wat zweverige medemens; er hangt een hangmat en hier en daar staan Boeddha beelden. Of is het de sfeer die er hangt?
Echt schoon is het er niet. Het doet me erg aan de woning van Ian denken. Daar wilde ik ook eigenlijk meteen weer weg, maar ik ben toch een week of drie gebleven.

Maar als we de eerste indruk op ons in hebben laten werken en door dat ‘zweverige’ heenkijken, ontdekken we een relaxte jeugdherberg met een zwembad en prachtige bloemen in de tuin.

Ook zie ik Markus, een Duitse jongen die tegelijkertijd met Orange en mij in het hostel in Melbourne zat. Wat een kleine wereld is het toch…


dinsdag 26 juni 2012

De wrap bleek kebab te zijn en in plaats van brood eten we nacho’s

Horseshoe Bay

We hebben de smaak van het relaxen en lezen goed te pakken, dus we kruipen weer in onze boeken.

Het boek dat ik eerst las, Colin Thiele’s ‘With dew on my boots & other footprints’, is uit. Inmiddels ben ik alweer een eind gevorderd in een nieuw boek; ‘Desert Flower’ van Waris Dirie.

Dat boek is van Madelief en ik mag het zolang lenen. Ik heb dus nog anderhalve week om het uit te lezen, want dan zal Madelief Australië verlaten. Dat gaat me, denk ik, wel lukken. Het is een boeiend verhaal, waar gebeurd, en het leest heel vlot.

Het wordt tijd om te lunchen en we halen kebab, die we voor een wrap hadden aangezien.
Als we dit als lunch nemen, hoeven we ‘s avonds niet te koken en zouden we brood kunnen eten, zo hadden we bedacht.

Na die lekkere ‘wrap’ gaan we met het busje van het hostel naar Picnic Bay. Dat is het plaatsje waar we met de boot op Magnetic Island aangekomen waren.
Er zijn wat winkeltjes en we dachten dat er een supermarkt was. En daar willen we wel even rondkijken.

De supermarkt blijkt er echter niet te zijn en de winkeltjes vallen ook wat tegen. Na een ijsje gaan we weer met het busje terug.

Ook ons plan om ‘s avonds brood te eten loopt anders. We hebben geen zin in brood en bestellen nacho’s bij de bar van het hostel. Dat smaakt erg goed.

Morgen gaat de reis verder en verlaten we Magnetic Island… Stay tuned!

Horseshoe Bay

maandag 25 juni 2012

Nu ‘Mr. Blue’ en de koek is nog niet op…!

Al zo’n negen maanden zet ik elke maandag een muziekje op mijn blog; nummers die ik destijds op een tweetal cassettebandjes zette en mee nam naar Australië.

Ja, al negen maanden! Maar de koek is nog niet op hoor! Ook vandaag weer een prachtig nummer: ‘Mr. Blue’ van René Klijn.

Ik geloof dat ik dit nummer van een cd van m’n zus moest halen; zelf had ik het niet op cd. Een mooi nummer, maar toch vergeet je niet helemaal dat zanger René zo jong om het leven gekomen is.


Volgende week is het weer de eerste maandag van een oneven maand en dus, zoals jullie inmiddels misschien al wel gewend zijn, plaats ik een nummer op mijn blog dat ik nu op een cassettebandje zou zetten. Want ja, anders is de koek wel te gauw op.

Welk nummer dat is, lezen èn horen jullie volgende week maandag. Stay tuned!
En geniet nu nog maar even van ‘Mr. Blue’.



We relaxen en genieten daarvan!


Madelief en ik relaxen; lezen, schrijven een brief, wandelen naar het dorpje, eten een ijsje, surfen een beetje op het internet, mailen en bellen even naar huis.

Ja, we zijn wat lui, maar zoals Madelief zegt: “We genieten er toch van!” En dat is ook zo; we genieten van het relaxen.


Dagdeal (468x60)

zondag 24 juni 2012

Bij daglicht ziet het er beter uit!


Ondanks de gespotte salamanders en de angst om ander ongedierte slapen Madelief en ik goed in ons hutje.
En ja, in het daglicht ziet het er een stuk beter uit. Hier houden we het nog wel een paar nachtjes uit.

We kijken rond in Horseshoe Bay, het plaatsje waar we verblijven. Het blijkt een klein plaatsje te zijn en er is, zoals je met zo’n naam wel kunt verwachten, een baai in de vorm van een hoefijzer.


Verder lezen we, werken we onze reisdagboekjes bij en kletsen we veel.

Het is ons plan om ’s avonds naar een koalapark te gaan. Op het prikbord bij de jeugdherberg hangt namelijk een briefje aan dat je daar ’s avonds ook terecht kunt. Helaas kunnen ze er bij de jeugdherberg weinig over vertellen; wel kunnen we er een kaartje kopen.

Dat doen we en we gaan op pad in de richting die de jongen van de jeugdherberg aangegeven heeft. Uiteindelijk komen we uit bij een zandpaadje. Dat zien we niet zo zitten, dus gaan we terug naar de jeugdherberg.

Daar wordt ons verteld dat we de andere kant op moeten en dan zouden we er in vijf minuten zijn. Na een kwartier zijn we er echter nog niet. Wij dus maar weer terug. Bij navraag blijkt het in ene een uur lopen te zijn. We kunnen wel een andere weg nemen, aldus het meisje achter de balie. Dat blijkt het zandpaadje te zijn. En dat zien we niet zo zitten in het donker.

Bovendien zouden we tegen de tijd dat we er dan zouden zijn nog maar een uurtje hebben en dat terwijl we op tijd weg zijn gegaan om er twee uur rond te kijken. We vragen ons geld dus maar terug en dat krijgen we ook terug.

Morgen meer Magnetic Island… Stay tuned!


zaterdag 23 juni 2012

Ben ik even blij dat ik niet ben gaan voelen of hij echt van plastic is!

Madelief en ik gaan naar het busstation van Airlie Beach om daar de bus naar Townsville te pakken. Op het busstation van Airlie Beach zie ik een bekende. Eén van de mensen van de groep waarmee we in november naar Australië zijn gekomen. Ik maak even een praatje met haar. Ze vertelt dat ze bij een hostel werkt en gasten voor dat hostel aan het werven is.

Ons hoeft ze niet enthousiast te maken, want wij reizen immers verder naar Townsville. Daarvandaan nemen we de ferry naar Magnetic Island. Bij aankomst op dat eiland staat er een busje van de YHA klaar om ons en andere backpackers op te pikken.

In plaats van op een slaapzaal verblijven we in een tweepersoonshutje. Dat klinkt leuk, maar we zijn eerst helemaal niet zo positief over het hostel.

We moeten namelijk, met onze zware bagage, in het donker zoeken naar ons hutje terwijl er sprinklers aan staan en er hier en daar een soort loopvogels rondscharrelen.
Het hutje is erg klein en hier en daar scheidt slechts wat gaas ons van de buitenwereld.

Bij binnenkomst zie ik meteen een salamander zitten. Later ontdekken we er nog een. We denken aanvankelijk dat die salamander van plastic is, maar niet lang daarna zit hij ergens anders. Ben ik even blij dat ik niet ben gaan voelen of ‘hij echt van plastic was!
Misschien delen we de hut wel met nog meer ongedierte!?!

Ook de vloer in de badkamer is modderig en de keuken is ook niet bepaald schoon.

Zou het er bij daglicht misschien beter uitzien? Je leest het morgen op mijn blog. Stay tuned!



vrijdag 22 juni 2012

Nadeinen

Madelief en ik beginnen de dag met een ontbijtje bij McDonald’s. Een voucher daarvoor was namelijk bij het zeiltourtje inbegrepen.

Verder zitten we nog na te deinen van die paar dagen op zee en doen we niet zo heel veel; we lezen en mailen.

Morgen meer belevenissen, want dan trekken we verder en gaan we opnieuw eilandhoppen.
Stay tuned!



Dagdeal (468x60)

donderdag 21 juni 2012

Zwieren aan een touw

‘s Ochtends gaan we bij een strandje aan land. Daar maken we een wandeling. Die wandeling is niet echt boeiend en als het dan ook nog begint te regenen gaan we terug naar het zeilschip.

Terug op de boot zwieren een aantal mensen vanaf de boot met een touw het zeewater in. Een leuk gezicht!

Na een smakelijke lunch moeten we onze spullen pakken; het avontuur op het zeilschip zit erop.

Weer aan vaste wal deint het in ons hoofd nog een beetje na…


Weekdeals (468x60)

woensdag 20 juni 2012

Ruwe zee, witte stranden en ‘drinking games’

We worden die ochtend allemaal opgetrommeld om ons bed uit te komen om te ontbijten, omdat de zee in een half uur tijd weer ruw zou worden.
Het wordt wel ruw, maar het is uit te houden.

Na weer een heerlijke lunch gaan we naar Whitehaven Beach. Madelief en ik gaan de zee niet in om te zwemmen; we gaan lekker relaxen op het strand. De wind maakt het ons overigens niet makkelijk; overal zit zand!

Whitehaven Beach
 


Daarna gaan we weer varen. Dit keer gaat het er nog wilder aan toe. Af en toe slaan er zelfs golven over het dek. Wat bij een Ierse moeder, door het wat slechte weer gehuld in een knalgele regenjas, voor wat gegil zorgt.

Op een gegeven moment voel ik me wel weer wat raar, maar niet zo erg als een dag eerder. Uiteindelijk komen we in rustiger water.

Het diner is ook weer goed, vooral het ijs toe. We kletsen nog wat met deze en gene. Maar als de crew met spelletjes wil beginnen, ontvlucht ik dat. Later blijkt dat het om ‘drinking games’ gaat, dus ik ben blij dat ik ‘gevlucht’ ben.

Het is bovendien de hoogste tijd om mijn dagboek, of moet ik ‘logboek’ zeggen, bij te werken. Als dat gedaan is, neem ik een douche en zoek ik mijn bed op.

Overigens; die douches aan boord zijn douche en toilet in één en bepaald niet groot. De bedden zijn ook niet echt breed, maar wel oké.


Lekker winkelen zonder zorgen - Gratis verzending en retour

dinsdag 19 juni 2012

Zwemmen tussen gekleurde visjes

Het slapen aan boord van het zeilschip ging best redelijk. Op het dek nuttigen we ons ontbijtje en dan zet het zeilschip zich weer in beweging.

Elders bij de Whitsundays gaan we voor anker en worden we met een klein bootje naar een strandje gebracht. Het schip beschikt over snorkelspullen en die gaan mee.


Met flippers, een duikbril en een snorkel gaan we de zee in. Nooit eerder heb ik gesnorkeld en het valt me dan ook niet mee om een duikbril en een snorkel te gebruiken.

Onder water zien we koraal en vissen. Met de onderwatercamera’s die Madelief en ik voor de gelegenheid gekocht hadden, proberen we al dat moois onder water vast te leggen.

Een van de ‘wazige gasten’ van de crew gooit op een gegeven moment visvoer naar ons. En zo worden we in ene omringd door allemaal gekleurde visjes die op het visvoer af komen.


Nauwelijks op het strand aangekomen, moeten we alweer aan boord komen. Daar staat een smakelijke lunch voor ons klaar.

Nadat we nogmaals konden snorkelen bij een ander strandje, varen we weer verder. Dit keer echter over een ruw stuk zee. De boot gaat dan ook behoorlijk te keer.

Langzaamaan beginnen meer en meer mensen aan boord zich niet lekker te voelen; zeeziekte! Ook ik heb me wel eens lekkerder gevoeld.
Davina, de kokkin, komt langs met een stukje gember. Dat zou helpen tegen de misselijkheid.

Als dan ook de zee weer wat rustiger wordt, voel ik me weer een stuk beter. En ook de andere mensen aan boord knappen op.

Het diner is door de ruwe zee wat verlaat, maar ondanks alles smaakt het erg goed.

Die nacht slaap ik ook wel weer redelijk aan boord van het schip. Morgen meer belevenissen…! Stay tuned!

maandag 18 juni 2012

Priscilla komt weer voorbij en dit keer met Charlene

Al een paar keer eerder kwam de film ‘Priscilla, Queen of the Desert’ voorbij op mijn blog. Vandaag weer een muziekje uit die film: ‘I’ve never been to me’ van Charlene.


Ook weer een leuk nummer uit die fantastische film. En dus reist dat nummer op een cassettebandje mee naar Australië.


In het donker aan boord van het zeilschip

Het is al lang en breed donker als Madelief, ik en de andere gasten aan boord gaan van het zeilschip waar we de aankomende paar dagen mee door de Whitsundays, een eilandengroep, zullen varen.

Wel apart om zo in het donker te varen! Er worden wat snacks geserveerd en als we ergens bij de Whitsundays voor anker gaan, krijgen we nog soep.


De aankomende dagen zullen we ontdekken dat het eten goed verzorgd is. Voor het avondeten zijn er snacks; nachos, kaas, worst of zoute crackers. En dan volgt nog het echte avondeten.
De lunch is ook erg goed en er zijn af en toe ook koekjes en cake.

De hostess, Davina, is daar verantwoordelijk voor. Verder bestaat de crew uit Greg, Tim, Shaun en Dave. Een stel aparte gasten of zoals Madelief zou zeggen ‘wazige gasten’. En dan is er nog Nadine, een Duitse backpackster, die als vrijwilligster mee is. Zij wast voornamelijk af.

Die nacht slaap ik voor het eerst van mijn leven aan boord van een schip…  

zondag 17 juni 2012

Soppend in het bloed

Het is midden in de nacht en ik moet naar het toilet. Ik ga m’n bed uit, trek m’n teenslippers aan en loop richting toiletten. Als ik het toiletgebouw binnenstap stoot ik m’n teen tegen het betonnen opstapje. Erg pijnlijk!!!

Zonder gelijk naar mijn teen te kijken, strompel ik naar het toilet. Daar merk ik dat ik in mijn eigen bloed aan het soppen ben. Mijn teen bloedt behoorlijk; ik heb een klein bloedbad veroorzaakt!
Ondertussen begint m’n nagel ook al wat blauw te worden.

Terug op de kamer, zoek ik bij het licht van mijn zaklampje in mijn rugtas naar de pleisters. Ik plak er een aantal op mijn teen en ga slapen; in de ochtend kijk ik wel verder…

Die ochtend vertrekken we al vroeg. Om 7.20u vertrekt de bus richting Airlie Beach.
Het is erg drukkend en benauwd en dus komen we zwetend bij het hostel in Airlie Beach aan.
De rest van de dag kijken we rond in Airlie Beach en mailen we.

En m’n teen; de nagel is wat blauw en de teen wat pijnlijk en afgeplakt met pleisters. Het is even niet anders.

zaterdag 16 juni 2012

Prachtige foto van Oerol

Ook tien jaar geleden vond Oerol plaats.
De kennis van mij knipte het onderstaande artikeltje daarover uit de krant.


Wat een prachtige foto!

Lazy Sunday op een tropisch eiland

In 2002 valt 16 juni op een zondag en Madelief en ik maken daar een relax zondag van.
’s Ochtends checken we uit, maar de boot van Great Keppel Island naar de vaste wal vertrekt pas later in de middag en dus kijken we nog wat verder rond op dit tropische eiland.


We lopen nog wat over het strand, kijken rond bij wat winkeltjes, eten een salad wrap bij een restaurantje en relaxen bij een resort.

Dat er winkeltjes en een restaurantje zijn, wil overigens niet zeggen dat er veel is op Great Keppel Island; zo groot is dat eiland nou ook weer niet.


Aan het eind van de middag nemen we de boot terug naar Rockhampton. De boottocht valt mee en het is niet zo mistig als toen we naar Great Keppel Island gingen. Het busje brengt ons vlakbij de jeugdherberg waar we voor ons vertrek naar Great Keppel Island ook geweest zijn. Daar checken we weer in.

vrijdag 15 juni 2012

In de mist naar Great Keppel Island

Met een busje gaan Madelief en ik naar de boot. Bij de boot hangt allemaal mist of ‘fog’; dat ziet er bizar uit! Omdat we door die ‘fog’ niet zien waar we heen gaan, is het boottochtje ook heel apart.


In de verte zie je wat mist.
Onderweg hebben we meer mist.


Bij Great Keppel Island aangekomen is de mist stukken minder. De haven daar is eigenlijk niet echt een haven; we gaan aan het strand van boord. Daar geen transfer met een busje, maar gewoon een wandeling naar het hostel. De bagage wordt wel in een aanhangwagen naar het hostel gebracht.

Madelief en ik slapen daar op een 4-persoonskamer, c.q. tent. Eigenlijk is het wel een kamer, maar de wanden zijn van dat tent-plastic-achtig spul. Je merkt dat we meer en meer richting het tropische gedeelte van Australië reizen.

Na de lunch gaan we samen met Sarah, een Engelse die ook Nederlands kan en die we in het hostel in Rockhampton ontmoet hebben, naar het strand. Madelief en ik wagen ons nog even in zee. Eerst is het koud, maar later is het wel lekker.

Great Keppel Island
In de verte hangt nog wat mist.

Als we naar de gezamenlijke keuken gaan om ons avondeten te koken, blijken er niet genoeg pannen te zijn. En dus moeten we wachten op onze beurt. Er is echter een jongen ook noodles aan het koken en onze noodles mogen bij zijn noodles in de pan. Eigenlijk kookt de jongen dus voor ons.

Nog zo iets aparts van dit hostel; tegen borg kun je bestek en borden krijgen bij de receptie. Je krijgt dan een tasje, net een handtasje, met bestek, een bord, een kom en een beker. Een gek gezicht zo’n handtasje!

Terug in de kamer, c.q. tent, gaan Madelief en ik schrijven; ik in m’n dagboek en Madelief gaat kaarten schrijven. Verder kijken we nog naar de route richting Cairns en lezen we nog wat.


Toevoeging:
Onlangs maakte ik van de foto's van Great Keppel Island een klein scrapboekje.
Zie hier het resultaat:










Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...