Ik staar naar mijn rugtas; zijn dit dan àl mijn bezittingen?

Hoewel ik tijdens de nachtelijke busrit van 13 uur nog wel wat heb kunnen slapen, doe ik toch nog maar een dutje als ik in het hostel in Byron Bay aankom.

Daarna doe ik boodschappen, stuur een pakketje naar huis en winkel ik wat.

Ook bel ik nog even naar huis. Marjolein had namelijk een berichtje ingesproken dat het in Nederland slecht weer was en de bliksem ingeslagen had.

Doemscenario’s dringen zich aan me op. Ik staar naar m’n rugtas met alle m’n bezittingen voor deze reis; zouden dit dan werkelijk àl mijn bezittingen zijn…?

Een spread die ik eens maakte over mijn rugtas.

Gelukkig blijkt de bliksem niet bij mijn ouders ingeslagen te zijn, maar ernaast. De schade blijkt mee te vallen. De televisie deed het niet, maar dat had pap snel verholpen; een zekeringetje. Wel moet de telefoon vervangen worden. Tot die er is gebruiken ze nu tijdelijk een andere telefoon.

Morgen spreek ik familie; niet aan de telefoon, maar in levenden lijve. En er is een rendez-vous met een bekende…

Maar dat lees je morgen… Stay tuned!


P.S. Het verhaal over mijn rugtas dat op de bovenstaande spread staat, kun je terug lezen in het blogbericht 'Kijk eens wat een stoere mevrouw!'. Klik hier om naar dat blogbericht te gaan.