Nadat ik ben uitgecheckt, loop ik de hoofdstraat van het kleine plaatsje Byron Bay in. Al vrij snel denk ik een bekend gezicht te zien; Marieke, de dochter van Thomas en Eileen.
Ik wist wel dat ze bij Byron Bay in de buurt woont, maar ik wist aanvankelijk niet dat ze daar zo dichtbij woont. Ik was van harte welkom bij haar en haar familie, zo had ze me al gemaild. Omdat ik zo kort in Byron Bay zou zijn, ik wil snel richting Madelief die al verder noordelijk zit, heb ik daarvoor bedankt.
Voor die korte tijd dat ik in Byron Bay ben, leek het me niet handig om iets met Marieke af te spreken. Maar nu zie ik haar lopen, ik versnel mijn pas en spreek haar aan. Ze blijkt een vrije dag te hebben en dus trekken we tot aan mijn vertrek met de bus van 14.00u samen op.
We lopen onder andere naar het vuurtorentje van Byron Bay; het meest oostelijke punt van het vaste land van Australië. Ook wandelen we over het strand en laat Marieke me met de auto van alles van Byron Bay zien.
Echt goed ken ik Marieke eigenlijke niet; ik ben haar maar een enkele keer tegengekomen. Haar opa, een broer van mijn opa, ken ik beter en natuurlijk halen we herinneringen aan hem op. Maar ook andere familieleden passeren de revue.
Echt heel leuk om haar zo onverwachts tegen te komen; onverwachts gaat op z’n best.
Dan gaat mijn reis verder; de Greyhound bus brengt me naar Surfers Paradise. In vergelijking met de rit van Sydney naar Byron Bay, is dat een kort ritje. Maar wel lang genoeg om film te kijken; ‘Dr. Dolittle’ wordt gedraaid.
Maar ook het landschap is mooi om te zien. Op een gegeven moment zie ik de zee met in de verte hoogbouw.
Surfers Paradise dient zich aan. Als ik bij het busstation aankom, staat Madelief me daar al op te wachten.
We gaan naar het hostel. We kletsen, eten bij een cafeetje in de buurt, kletsen, plannen de reis tot aan Madeliefs vertrek vanuit Cairns en kletsen nog meer. We hebben zoveel te kletsen dat we pas rond twee uur naar bed gaan. Morgen kletsen we verder…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten