Als de wekker gaat dringt niet meteen tot me door dat ik jarig ben. Pas in de badkamer realiseer ik het me.
Na het ontbijt bel ik naar het thuisfront, want Marjolein, mijn tweelingzus, is immers ook jarig. Het gekke is echter dat ik, door het tijdsverschil tussen Australië en Nederland, eigenlijk eerder jarig ben dan Marjolein. En dat als jongste van ons twee!
Marjolein krijg ik helaas niet te pakken, maar pap en mam gelukkig wel.
Na het telefoongesprekje is het weer tijd geworden om de bus in te gaan voor het tourprogramma van vandaag. We gaan met een 4WD-bus, dit keer een andere dan gisteren, over het strand.
Onderweg zien we dolfijnen in de zee. Leuk zo op mijn verjaardag!
Ook zien we wederom gekleurd zand. Deze rotsen zijn roder van kleur. Erg mooi, maar de rotsen van de dag daarvoor waren mooier.
De bus rijdt verder naar Indian Head; een soort rotsen die in zee uitsteken. Vanaf dit meest oostelijke punt van Fraser Island hebben we een mooi uitzicht. Er komt een walvis voorbij. Eigenlijk zien we alleen zijn spuit, maar toch!
Vlakbij de Champagne Pools genieten we eerst van een lekkere lunch. Daarna hebben we twee uur de tijd om te relaxen bij de Champagne Pools.
Dat zijn twee poeltjes achter wat rotsen. Omdat het water zo helder is, kun je de vissen zien zwemmen in die poeltjes.
Madelief en ik zoeken een plekje en gaan lekker relaxen in de zon.
Via het strand rijden we weer terug naar het resort. Daar bel ik nog even met Marjolein. En dit keer krijg ik haar wel te pakken. Ze vertelt dat ze op de eerste visite zit te wachten. Een raar idee dat bij Marjolein de visite nog moet komen, terwijl bij mij de dag er al weer bijna op zit.
Het diner in het resort is ook weer erg goed. Dit keer delen Madelief en ik de tafel met een Oostenrijker en een Japanner.
Er wordt een quizformulier uitgedeeld met het verzoek dat in te vullen. Dat doen ze volgens mij om mensen naar de karaoke te trekken, want tijdens de karaoke is de prijsuitreiking. Originaliteit wordt beloond, zo wordt ons verteld. En dus laten wij de Japanner het formulier in het Japans invullen.
Als Madelief het formulier inlevert bij Clayton doet ze hem geloven dat ze het zelf heeft ingevuld en Japans kan. Vervolgens vraagt ze Clayton daadwerkelijk iets in het Japans. Hij denkt dan dat het om iets schunnigs gaat, maar ze zegt hem dat ze vol zit en vraagt hem of hij ook vol zit van het eten. Clayton weet ondertussen even niets te zeggen. Ha, ha, hebben we Clayton mooi tuk!
Madelief had wat Japans van een Japans meisje geleerd en de Japanner aan ons tafeltje leerde haar nog iets meer. En dat kwam nu heel goed van pas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten