woensdag 29 februari 2012

Zomaar een EXTRA dag!

Tja, in 2002 was er dan wel geen 29 februari, maar dacht je nou echt dat ik daarom niet zou bloggen?

Wat zou ik doen als die 29e februari er wel was? Zomaar een extra dag. Een extra dag leuke dingen doen in Melbourne, want daar was ik tien jaar geleden. Maar wat zou ik dan gaan doen?


Wellicht zou ik een ritje met Puffing Billy (www.puffingbilly.com.au) maken. Die stoomtrein rijdt in de buurt van Melbourne en daar kwam ik tien jaar geleden niet aan toe.

En als ik nu in Melbourne zou zijn, dan zou ik misschien naar Federation Square (www.fedsquare.com.au) gaan. Want dat plein met onder andere kunstgalerijen, musea, winkels en restaurants, was er tien jaar geleden nog niet.
Of zou ik naar het Melbourne Museum (http://museumvictoria.com.au/melbournemuseum/) gaan om tussen skeletten van Dinosaurussen te wandelen, meer te weten te komen over het menselijk brein en de andere exposities van dat museum te bekijken?
Ach, zoveel te doen in Melbourne. Maar anno 2002 was er geen 29 februari en anno 2012 ben ik niet in Melbourne. Dus blijft het bij mijmeren en dromen…



Dagdeal (468x60)

Zomaar een dag???

Dat is raar…; tien jaar geleden was er geen 29 februari!


dinsdag 28 februari 2012

Is dat nog maar 10 jaar geleden?

In dit blog blik ik tien jaar terug in de tijd. Soms weet je nog goed wat er tien jaar geleden allemaal gaande was, maar andere keren ben je verbaast dat iets nog maar tien jaar geleden plaatsvond.

Dat laatste had ik bij het onderstaande krantenknipsel. Is het werkelijk nog maar tien jaar geleden dat de eerste woningen op IJburg bij Amsterdam gebouwd werden?
Kennelijk wel, want dit krantenknipsel zit in de map die een kennis destijds voor mij maakte.



Gehavend komt de boot in Williamstown aan

Hester en ik hebben het plan opgevat om naar Williamstown, een wijk van Melbourne, te gaan. Maar voor het zover is, kijkt Hester een aantal brochures door in verband met haar reis naar Adelaide. Ik geef haar nog wat advies en dan boekt ze de reis. 4 Maart vertrekt ze naar Adelaide. Jammer dat we dan niet meer met haar op kunnen trekken; Orange en ik kunnen het goed met haar vinden!

En toen dus op weg naar Williamstown. Om daar te komen, besluiten Hester en ik de boot te nemen. Het duurt lang voordat die boot er is en ook het weer is niet al te best. We lassen onze trip bijna af, maar gaan uiteindelijk toch.


De boot is niet erg groot; er kunnen maximaal 20 mensen mee mee. De bruggen zijn nogal laag, of het water in de Yarra River staat te hoog, waardoor er iets van de bovenkant van de boot tegen een brug komt en kapot gaat. Niet zo leuk voor de schipper, maar wij kunnen er wel om lachen. Uiteindelijk komen we goed in Williamstown aan.

Nou ja, we hebben het koud gekregen op de boot. We zaten namelijk in de wind. In Williamstown beginnen we dan ook met warme chocolade melk en thee met iets lekkers erbij. We kijken wat rond in de winkeltjes die er zijn en lopen richting strand. We zien wel water, maar een zandstrandje ontbreekt. Verderop lijk ik wel iets van een zandstrandje te zien. Wat is het Noord-Hollandse Schoorl met z’n strand en duingebied dan anders!

Terug nemen we de trein. Dat is warmer, sneller en goedkoper dan de boot. Hoewel Hester en ik ons toch nog wel vermaakt hebben in Williamstown, had Orange niet veel gemist. Williamstown viel wel wat tegen.


maandag 27 februari 2012

Koningin Beatrix; zo zie ik haar toch liever!

Een kennis van me plakte krantenknipsels voor me in een map en toen ik terug kwam van mijn reis kreeg ik die van haar. Die krantenknipsels tref je zo nu en dan aan op mijn blog. Gewoon om je een beetje terug te voeren naar tien jaar geleden.

De afgelopen weken heb je veel krantenknipsels over de Olympische Winterspelen in Salt Lake City aangetroffen op dit blog. Die Olympische Spelen zitten er weer op. Traditiegetrouw ontvangt Koningin Beatrix dan de medaillewinnaars.

En ook daarvan plakte de kennis van mij een krantenknipseltje in de map.
Toen ik, overigens al maanden geleden, een lijstje maakte met daarop alle krantenknipsels die ik op mijn blog wilde zetten, zat dit krantenknipsel daar ook bij. Want wat een leuke foto!

Maar ja, ook bij een blog waarbij je terugblikt, kan de actualiteit zomaar om de hoek komen kijken. Na al die beelden die we de afgelopen anderhalve week van Koningin Beatrix hebben gezien, waarbij haar verdriet en verslagenheid na het skiongeluk van Prins Friso van haar af te lezen is, kijk je toch anders naar zo’n foto. En ik kan alleen maar zeggen dat ik haar toch liever zo zie:


En dat zij en de mensen om Prins Friso heen, de kracht maar weer mogen vinden!!!

Finally!

Na hem eerder in het theater gezien te hebben, is het ons uiteindelijk gelukt om acteur Guy Pearce te spreken. Een bijzonder moment!

Toen ik het nummer ‘Finally’ uit de film ‘Priscilla, Queen of the Desert’ (met daarin diezelfde Guy Pearce) op een van de cassettebandjes die ik mee nam naar Australië, zette, kon ik niet vermoeden dat ik hem in Australië tegen het lijf zou lopen.

Dat nummer belandde, naast nog een aantal nummers uit die film, gewoon op het bandje omdat ik het een mooi nummer vind en omdat het me doet denken aan die leuke film.
Geniet mee:



En voor wie nog in Oscar sferen is; wist je dat de film ‘Priscilla, Queen of the Desert’ in 1995 een Oscar won? En wie het bovenstaande filmpje bekeken heeft, kan wel zien waarvoor!?! Juist ja; de kostuums. En terecht!

Lanterfanten, maar toch lijken we op te moeten schieten!

Ik neem Hester mee naar de fotogalerie waar ik een dag eerder m’n ogen uitkeek. Hester houdt namelijk ook erg van fotografie.

Daarna snel terug naar het hostel, want om half twaalf is het mijn beurt achter de computer. Ik werk een aantal mailtjes weg.

Verder kletsen Orange en ik wat, ik was een van m’n broeken, ik blader door de Lonely Planet en lees in m’n boek.

Kortom, ik doe niet veel. En daar ben ik een beetje dubbel over. Aan de ene kant wil ik namelijk van alles ondernemen, maar aan de andere kant vind ik het ook wel lekker om een beetje te lanterfanten. Dat relaxen is ook wel lekker en misschien op z’n tijd ook wel goed.

Ondertussen begint de tijd in Australië best al op te schieten. Orange en ik zijn al bijna vier maanden weg. Nog even en we gaan naar Nieuw-Zeeland. Daarna hebben we nog een maand of vier om de rest van Australië te doen. Daarna nog Bali en Hong Kong. Opeens lijk je dan toch wel weer op te moeten schieten…

zondag 26 februari 2012

Glitter en glamour in het winkelcentrum en een doosje aardbeien voor 80 cent

Ik breng een bezoekje aan een winkelcentrum op de Southbank, de zuidoever van de Yarra River die dwars door Melbourne stroomt. Eerder ben ik daar ook al geweest, maar Hester vertelde me dat er een winkeltje met leuke souvenirs is. Daar neem ik dus een kijkje. En inderdaad; ze hebben leuke souvenirs.

De rest van het winkelcentrum verken ik ook nog wat verder. Ik kijk m’n ogen uit in een galerie met erg mooie foto’s!

Daarna loop ik verder naar het winkelcentrum bij het Crown Casino. Een luxueus ogend winkelcentrum met veel glitter en glamour. Een hele mooie draak decoreert een van de gangen en verder is het winkelcentrum rijkelijk voorzien van goudverf en verlichting.

Na al die luxe keer ik terug naar het meer alledaagse; samen met Orange wandel ik naar het Travellers Contact Point om te kijken of er post is.

Vervolgens ga ik nog even naar de Queen Victoria Market, een grote markt met onder meer groenten, fruit en souvenirs. Als ik daar aankom, loopt de markt echter al bijna ten einde. Ik zie nog wel wat van de kraampjes met souvenirs. En bij een kraampje met fruit koop ik een doosje aardbeien.

In het hostel eet ik de aardbeien op. De smaak was wel goed, maar ik kan de helft zo weggooien. Jammer, maar ja, als je 80 cent voor een doosje betaalt, kun je dat ook wel verwachten.

Verder kijken we film, doen we de was en gaan we naar het dakterras voor de gratis barbecue. Dat smaakt wel goed, maar is vooral ook erg gezellig.

zaterdag 25 februari 2012

Het resultaat van de Olympische Spelen

Anno 2002 zitten de Olympische Spelen in Salt Lake City er weer op.
Het resultaat:



Dagdeal (468x60)

Rommeldagje

Vanuit het hostel wordt ook een dagtour georganiseerd naar de straat waar ‘Neighbours’ opgenomen is en naar de Dandenongs (een natuurgebied). Orange en ik zouden met zo’n tour mee gaan, maar Orange voelt zich niet lekker.
Gelukkig willen een paar mensen die op de wachtlijst staan wel mee. Dan krijg je wel je geld terug. Met dat geld hebben we de tour van volgende week geboekt. Hopelijk gaat het dan wel door.

Verder is het een beetje een rommeldag. Ik haal onze post, brieven van het thuisfront, op bij het Travellers Contact Point. Verder winkel in nog wat, koop ik een kaart voor de trouwdag van pap en mam en maken Orange en ik nog een ritje in de City Circle Tram.




Later wandel ik nog even naar het Victorian Arts Centre. Ja, dat blijft op de een of andere manier toch trekken. Ook kijk ik nog wat rond in het park wat daar vlakbij ligt. Daar ben ik destijds met Marjolein ook geweest. Echt heel erg was dat park niet veranderd.
In de regen wandel ik terug naar het hostel.

Na het eten bel ik nog even naar het thuisfront. Met oma gaat het af en aan; de ene keer gaat het goed en dan is het weer mis. ‘Hopelijk houdt ze het nog een tijdje vol. Het zou me zo raar lijken als ze er niet meer is als ik terug kom’, schrijf ik later in mijn dagboekje.

Verder e-mail ik nog wat en kletsen Orange en ik met Hester.
En zo verloopt ons rommeldagje.



Dagdeal (468x60)

vrijdag 24 februari 2012

Ook Gretha Smit schaatst hard!

Bij deze nog een krantenknipseltje over het schaatsen op de Olympische Winterspelen; Gretha Smit wint zilver!

Fotogenieke strandhuisjes

Hester en ik beginnen de dag met een bezoekje aan de ‘Sunday market’, de ‘arts & crafts market’ bij het Victorian Arts Centre. Twee weken geleden bracht ik ook al een bezoekje aan die markt, desondanks is het weer de moeite waard. Een verzorgde markt met leuke, zelfgemaakte producten!

Omdat het mooi weer is, blauwere lucht dan een dag eerder, besluiten Hester en ik naar Brighton te gaan. Die wijk van Melbourne heeft een strand waar allemaal gekleurde strandhuisjes op een rijtje staan. Van die huisjes willen we graag foto’s maken. Want met de hoge gebouwen van het centrum van Melbourne op de achtergrond leveren die gekleurde strandhuisjes mooie plaatjes op.


Zo gezegd, zo gedaan. Na de kleine fotosessie genieten Hester en ik van twee dames op leeftijd die, gekleed in een degelijk badpak en met een badmuts op hun hoofd, hand in hand de zee in gaan.

Daarna ploffen we neer op het strand om van de zon te genieten. En natuurlijk kletsen we weer heel wat af.

donderdag 23 februari 2012

IJskonijn op de Olympische Spelen

De Olympische Winterspelen gaan ook nog gewoon door.





Een cottage midden in de stad!

Hester, Orange en ik gaan de stad in om die nog verder te verkennen. We beginnen bij de Fitzroy Gardens, een park. Naast bloemen, bomen, planten en fonteinen, zien we ook een oud Europees aandoend huisje. Het wordt ‘Cook’s cottage’ genoemd. Zo’n cottage verwacht je niet zomaar in een stad als Melbourne.
Verder zien we nog een kathedraal. Bij die kathedraal een bruidspaar, maar ook begrafenismuziek. Een rare combinatie!

Namen en personen maak ik op spreads wel eens onduidelijk;
niet iedereen heeft er tenslotte om gevraagd om in mijn blog te staan.

Na een bezoekje aan ‘Melbourne Central’, het bekende winkelcentrum van Melbourne, keren we weer terug naar het hostel om daar samen te koken.

De avond besteden Orange, Hester en ik aan e-mailen en het ijverig bijwerken van onze dagboekjes. Hester doet zelfs een poging om een gedicht te schrijven.

Morgen meer belevenissen om in ons dagboekje te schrijven.
Stay tuned…!



Bol.com trakteert: GRATIS cadeaubon

woensdag 22 februari 2012

“Guy, do you have a minute?”

Eerder hebben we Guy Pearce al in het theaterstuk ‘Sweet Bird of Youth’ gezien, maar Orange en ik willen hem ook graag nog even spreken.

Daarvoor hebben we de afgelopen periode al een paar pogingen ondernomen. Als we tijdens een van die pogingen op hem staan te wachten, twijfel ik of ik wel op hem af durf te stappen.


Op de avond van 22 februari 2002 lopen we weer eens richting het Victorian Arts Centre. Plotseling zie ik Guy Pearce lopen en handel heel beslist. Ik roep hem een paar keer en tik hem vervolgens op z’n schouder. En ik weet meteen wat ik moet zeggen. Dat had ik van te voren nooit gedacht. 
De handtekening van Guy Pearce!

Op de foto wil Guy Pearce niet, maar een handtekening wil hij wel geven. Ook vraagt hij onder andere nog belangstellend waar we vandaan komen.

Een bijzondere ontmoeting!


Bij Luna Park staan we voor een dichte deur

Omdat Hester graag naar Luna Park, een soort pretpark, wil, gaan Orange en ik met haar naar St. Kilda. Want in die wijk, waar we eerder waren voor het St. Kilda Festival, is Luna Park. Dat pretpark blijkt echter alleen op vrijdagavond en in het weekend geopend te zijn; we staan dus voor een dichte deur.


Een deel van de spread van ons bezoekje aan St. Kilda.


We besluiten wat langs het strand te wandelen en halen een ijsje bij McDonald’s. Daar blijven we vervolgens lang zitten kletsen. Ja, we kletsen wat af met Hester!

We lopen nog wat rond en nemen dan de tram terug naar het centrum van Melbourne.
Terug in het hostel koken we een lekkere maaltijd. We werken onze dagboekjes bij en kletsen natuurlijk weer heel wat af.

Maar Orange en ik beleven die avond nog meer. Daarover kun je later vandaag lezen.
Stay tuned…!


Meer informatie èn openingstijden op: http://www.lunapark.com.au/


dinsdag 21 februari 2012

Op zoek naar een zonnebril

Een maandje eerder heb ik in Adelaide al een nieuwe zonnebril gekocht, want mijn oude zonnebril was helemaal af.
Nu moet Orange op zoek naar een nieuwe zonnebril. Niet omdat de hare stuk is of zo. Nee, ze heeft haar zonnebril een dag eerder in de metro laten liggen.

Tja, ook dat soort dingen horen er bij als je lang op reis bent. En dus gaan we winkelen; op zoek naar een nieuwe zonnebril voor Orange!

Verder doen we die dag niet zo heel veel meer. Maar het wordt wel laat, want we zitten veel te gezellig met Hester te kletsen!

Ook voor de metro ga je naar Flinders Street Station.


maandag 20 februari 2012

Ondertussen op de Olympische Spelen; Uytdehaage geniet van race Parra

Anno 2002 gaan de Olympische Winterspelen in Salt Lake ook gewoon door.

Jochem Uytdehaage doet erg zijn best en schaatst een wereldrecord. Maar als later zijn wereldrecord wordt verbroken door Derrek Parra, geniet hij toch van die rit.



Dagdeal (468x60)

Nog altijd schrik ik op bij het horen van ‘Torn’ van Nathalie Imbruglia

De wekkerradio die ik heb, kan ook cd’tjes afspelen. Daar kun je je dus ook door laten wekken.

Omdat ik ‘Torn’ van Natalie Imbruglia zo’n mooi nummer vond, en trouwens nog steeds vind, ben ik, toen ik op kamers zat in Amsterdam, een hele tijd lang wakker geworden met dit nummer.

Hoewel dat inmiddels al jaren en jaren geleden is, schrik ik nog wel eens een beetje op als ik dit nummer hoor; alsof ik wakker moet worden en me half moet realiseren waar ik ben.

Ook ‘Torn’ neem ik op een cassettebandje mee naar Australië.


Als een verzopen katje tegen deuren praten

We hebben ‘observation day’ in verband met het werk waar we op gesolliciteerd hebben; oftewel, we mogen een dagje meelopen. Het gaat om promotiewerk; we moeten huis-aan-huis kortingskaarten voor een videotheek verkopen.

Orange en ik gaan elk met een andere jongen mee. We moeten toekijken hoe zij de kaarten verkopen. Het zijn aardige jongens, maar op de een of andere manier toch ook een beetje zielige jongens. Ze denken het helemaal te kunnen maken met dit werk en bakken geld te kunnen verdienen.

De jongen waar ik mee mee ben verkoopt die dag slechts één zo’n kortingskaart; die waar Orange mee mee is verkoopt er twee. Ze zijn dus respectievelijk voor 10 en 20 Australische dollar aan de gang. Met de koers van destijds is dat zo’n 6,22 en 12,24 Euro. En dat voor een hele dag werken! Dat is voor Orange en mij reden genoeg om het werk niet te gaan doen.

Het is wel leuk om een hele dag mee te lopen; echt een hele ervaring!!! Helaas zit het weer niet zo ontzettend mee. Het is ’s ochtends erg warm, maar ’s middags slaat het om en hebben we regen, hagel en onweer. We zijn net verzopen katjes. En dan sta je aan de deur om iets te verkopen!
Sommige mensen blijven achter een metalen hordeur staan en dan kun je ze niet eens zien. Staat Brendan, de jongen waarmee ik op stap ben, een beetje tegen een deur aan te praten. Nee, mijn werk is het niet!

Desondanks zijn we weer een ervaring rijker!



Weekdeals (468x60)

zondag 19 februari 2012

Goud maakt alles goed voor Van Velde

Schaatsen, schaatsen, schaatsen… Nu is het WK Allround, tien jaar geleden waren de Olympische Spelen.

Eerder plaatste ik al een krantenknipseltje over een ontgoochelde Gerard van Velde; hij haalde toen weer een vierde plaats.

Dit keer grijpt hij niet net naast de medailles, maar wint een gouden plak! En dat maakt alles goed voor de schaatser.


  


Sollicitatiegesprek in het Engels

Gisteren schreef ik al dat we op sollicitatiegesprek mogen komen voor een baantje als huis-aan-huis verkoper, oftewel door-to-door selling op z’n Engels.

Samen met nog een aantal andere sollicitanten nemen Orange en ik plaats in een wachtruimte. Na wat wachten is het onze beurt voor een sollicitatiegesprek. Spannend hoor zo’n sollicitatiegesprek in het Engels! Maar het valt reuze mee.
In principe zijn Orange en ik aangenomen, maar we mogen een dag later eerst nog een dagje meelopen om te kijken of het ons werkelijk iets lijkt.

Scrapbook bladzijde van Melbourne Central,
een winkelcentrum in het centrum van Melbourne.


Verder kijken we bij het Travellers Contact Point of er nog post voor ons is. Ik had eigenlijk geen post verwacht, maar er blijken toch twee brieven te zijn. Erg leuk!

Ook winkelen we nog wat en gaan we naar een Aboriginal Gallery. Die Gallery stelt niet zo heel veel voor, maar het is wel leuk om het even gezien te hebben.

Natuurlijk kletsen we ook weer heel wat af met Hester. We kunnen het goed met haar vinden.

Morgen meer over onze belevenissen tijdens het dagje meedraaien als huis-aan-huis verkoper. Stay tuned…!


zaterdag 18 februari 2012

Op zoek naar werk

Eerder schreef ik het al; tijdens zo’n lange reis zijn er dagen waarop je veel beleeft, maar er zijn ook dagen waarop dat wat minder is. Of dagen waarover gewoon niet zo veel te schrijven is.

Zo’n dag is 18 februari 2002. Al boeken Orange en ik wel progressie, want we gaan op zoek naar werk, vinden iets (huis-aan-huis verkoop) en mogen een dag later al langskomen voor een ‘job interview’, oftewel een sollicitatiegesprek.

Ook kletsen we lekker bij met Hester, want zij is ondertussen weer terug in het hostel.

Maar verder is er niet zo heel veel boeiends om over te schrijven. Morgen misschien beter?!?

vrijdag 17 februari 2012

Kroketten eten op het Holland Festival

Als ik ’s ochtends achter de computer zit om te e-mailen, vang ik een telefoongesprek van een Nederlandse naar haar thuisfront op. Ze vertelt enthousiast over een Holland Festival, waarvan we ook al een affiche hebben zien hangen. Na haar enthousiaste verhalen, lijkt het ons ook leuk om naar dat festival te gaan.

En dus gaan Orange en ik naar het Flinders Street Station om daar de trein te pakken. Zo mooi als dat station van buiten is, zo saai een lelijk is het van binnen.

Als we uit de trein stappen, is het nog een stuk lopen. Er is een kortere weg, maar een bordje ‘private property’ schrikt ons af en dus lopen we om; om een racebaan heen. En dat is me toch een stuk lopen.

Daardoor komen we laat bij het festival aan. Waarschijnlijk omdat we zo laat zijn, hoeven we geen toegang te betalen.
Het festival is niet zo groot en eerlijk gezegd stelt het ook niet zo veel voor. Toch vermaken we ons er wel een tijdje.


We smullen van heerlijke Hollandse kroketten. Maar er zijn ook oliebollen, poffertjes en Hollands gebak te koop.
Ondertussen vermaakt de jeugd zich prima met het doen van Hollandse spelletjes; steltlopen, steppen en priksleeën op een slee met wieltjes.
Bij de stand van de ‘Dutch Weekly’ krijgen we een exemplaar van dat krantje met daarin veel over het huwelijk van Prins Willem Alexander en Máxima.
Ook spreken we nog met een vrouw die in een Nederlands bejaardentehuis werkt. Misschien heeft zij wel een baantje voor ons in dat bejaardentehuis.

Met een stukje Holland in de vorm van een doosje vlokken keren we weer terug naar het hostel. Toch leuk om dat festival bezocht te hebben!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...