Eindelijk eens iemand die Shithead kent!

De eerst bladzijde van een van
de vele scrapbookalbums die
ik van mijn reis door Australië
en Nieuw-Zeeland maakte.
Voor deze bladzijde gebruikte ik
zelfs een T-shirt.

Omdat de kamer van het hostel waar we in Melbourne verblijven geen ramen heeft, slapen we lang. Na het ontbijt gaan we e-mailen. In dit hostel kun je namelijk dagelijks een half uurtje gratis e-mailen en daar maken we maar wat graag gebruik van.

Later wandelen we naar het Travellers Contact Point om te informeren of er nog post voor ons is. Leuk; er zijn twee brieven!

’s Middags bezoekt Orange een dokter, want ze is al een hele tijd niet helemaal fit. Dat is ook de reden dat we iets sneller dan aanvankelijk gepland naar Melbourne gereisd zijn.

De dokter doet wat testen en volgende week moet Orange terug komen voor de uitslag.

Verder doen we het die eerste dag terug in Melbourne rustig aan.

’s Avonds spelen we nog wat spelletjes Shithead. Het lijkt alsof niemand dat spelletje kent, maar toch blijkt er een Engelse jongen te zijn die het ook kent.

En hij is niet de enige; later stapt er een Nederlands meisje op ons af met de vraag of ze mee mag doen. Ook zij had het spel in de Wood Duck Inn in Sydney geleerd. Ze blijkt ook met Australian Backpackers naar Australië gekomen te zijn en slechts drie dagen na ons. We hebben dus tegelijkertijd in de Wood Duck Inn gezeten, maar elkaar niet gezien.

Samen met haar spelen we een aantal spelletjes Shithead. Daarna kletsen we nog gezellig wat met elkaar en wisselen we tips met elkaar uit.