Na een aantal dagen in Nederland belt Orange me op; ze heeft besloten niet mee terug te gaan naar Australië! Een heel erg moeilijke beslissing voor haar, maar ze denkt dat dat lichamelijk beter voor haar is.
Ik hoor er erg van op; ik had dat echt niet verwacht!
Een raar idee dat Orange niet mee terug gaat en dat ik alleen naar Australië ga. Ik wil tenslotte toch mijn reis afmaken. Ik ga kijken hoe het die eerste paar weken gaat en dan komen Marjolein en een vriendin van ons beiden naar Australië om vervolgens met mij door Nieuw-Zeeland te gaan reizen (die reis naar Nieuw-Zeeland stond al gepland). Daarna zie ik wel wat ik doe.
Nou, onze reis loopt wel heel anders dan we gepland hadden. Als iemand me van te voren had verteld dat het zo zou gaan lopen, had ik dat niet geloofd. Tja, op één van oma’s tegeltjes staat: ‘Van het concert des levens heeft niemand een program’ en dat geldt zeker ook voor deze reis.
Tijdens het telefoongesprek hebben Orange en ik afgesproken om voor dat ik weer naar Australië vertrek nog iets te ondernemen. En daarom treffen we elkaar een aantal dagen later in Utrecht. We wandelen door de stad, gaan ergens iets drinken, winkelen in Hoog Catherijne en kletsen over van alles en nog wat, maar voornamelijk ook over de reis. Dan nemen we afscheid en gaan we met de trein elk onze eigen kant op…
Even ter info: Orange is twee jaar later naar Australië teruggegaan om haar reis af te maken. Ze heeft toen een mooie reis gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten