Lachen in ‘the Comedy Club’

De journaling, de tekst, op deze spread luidt als volgt:

“Destijds in 1995 en eerder tijdens deze reis (november 2001) heb ik niet zo veel van Melbourne gezien. Ik wil Melbourne beter leren kennen, maar dat ik er zo lang zou blijven, had ik niet verwacht. We winkelen er, mailen, halen post op bij het TCP, bezoeken het theater en doen meer. We gaan op zoek naar werk, worden aangenomen, maar zien na een meeloopdag in dat het baantje als huis-aan-huis-verkoper ons niet veel zal brengen. Ik leer Melbourne kennen en sluit de stad in m’n hart.”

Het geeft goed weer wat we zoal doen in Melbourne. Maar, zoals je in het bovenstaande ook kunt lezen, doen we meer.

Op die 2e maart 2002 begin ik met een bezoekje aan de Queen Victoria Market. Dit keer zijn ze nog niet aan het opruimen. Ik kijk er rond en loop via wat winkelcentra terug naar het hostel.

In het hostel hoor ik van Hester dat je bij de receptie gratis kaarten voor the Comedy Club, stand-up comedy, kunt krijgen. Daar ben ik wel voor te porren.

En zo gaan Hester en ik, samen met een aantal anderen van het hostel, die avond naar the Comedy Club.

De eerste jongen, een nog jonge knaap, staat wat zenuwachtig op het podium. Z’n grappen waren evengoed wel aardig.

Het stel, twee jongens, dat daarna komt, is veel beter. Er zit meer tempo in en ze zijn grappiger.

Tussendoor wordt een en ander door een man met grappen en grollen aan elkaar gepraat.

Tot slot komt er nog een man met een gitaar, die voornamelijk parodieën op bestaande liedjes en zangers (ook Paul Kelly en Savage Garden) ten gehore brengt. Hij kan best goed stemmen imiteren; zo doet hij bijvoorbeeld Sting erg goed na.

Maar toch zijn de twee jongens het leukst.

Hester en ik hebben ons wel vermaakt in ‘the Comedy Club’.