zondag 30 september 2012

Comedy of Errors

Wie mijn blog al wat langer volgt, heeft kunnen lezen dat ik na Australië nog een weekje op Bali zal vertoeven samen met mijn moeder. Daarna zullen we nog een paar dagen in Hong Kong doorbrengen.

Ook heb je kunnen lezen dat mijn vlucht naar Bali nog niet rond is. De vlucht van Sydney naar Bali op 6 oktober zit namelijk vol. Ik heb daar de afgelopen maanden herhaaldelijk over gebeld met Qantas. Ze hebben me op een wachtlijst voor die vlucht gezet, maar die komt maar niet akkoord. Ondertussen heb ik wel een vlucht van Perth naar Bali op 4 oktober gereserveerd en een ticket van Sydney naar Perth gekocht. Maar dat is allemaal niet ideaal.

Die ochtend ga ik dus naar het vliegveld van Sydney om te informeren naar de wachtlijst. Ik ga eerst naar de balie van Qantas. Daar vertellen ze me dat ik voor de vlucht van Sydney naar Bali nog steeds op de wachtlijst sta. Dan maar eens bij Cathay Pacific proberen (mijn ticket is van Cathay Pacific, maar Qantas voert de vluchten naar Bali uit). Als ik vraag waar ik de balie van Cathay Pacific kan vinden, wordt me verteld dat ik waarschijnlijk terug naar de stad moet om mijn ticket te laten validaten.

Ik besluit het toch ook maar even na te vragen bij de balie van Cathay Pacific op de luchthaven. Daar wordt ik naar een kantoor een verdieping hoger gestuurd. Bij het kantoor aangekomen, is er niemand aanwezig. Degene die er zou moeten zitten heeft lunchpauze; of ik over een kwartiertje terug wil komen.

Ondertussen bekijk ik wat winkeltjes op het vliegveld en dan ga ik terug naar het kantoor. Eindelijk tref ik iemand die haar nek voor me uitsteekt. Ze ziet dat er plaats is op een vlucht van Sydney naar Bali op 5 oktober. Dat is veel beter als wat ik had staan.
Ook reserveert de dame van Cathay Pacific stoelen voor me. En dat doet ze ook voor mam. Stoelen naast elkaar; wel zo gezellig! En ze boekt ook nog een hotel voor de eerste nacht in Hong Kong. Zo dat is geregeld! Helemaal blij loop ik het kantoortje uit.


Vervolgens ga ik naar het centrum van Sydney waar ik met Marleen bij het Opera House afgesproken heb.
We kijken wat winkeltjes, eten wat en gaan weer terug naar het Opera House. We hebben namelijk kaartjes voor ‘the Comedy of Errors’, een wat onbekend stuk van William Shakespeare.


Het blijkt een grappig stuk te zijn over twee tweelingen. Men weet echter niet dat er tweelingen zijn. Hierdoor ontstaan allerlei komische situaties.
Maar we zijn niet naar het theater gegaan om het stuk; nee, we willen dit theaterstuk zien omdat er een acteur uit ‘the Flying Doctors’ in mee speelt.


Christopher Stollery (piloot Johnno) speelt één van de tweelingen. En dat doet hij erg goed. Marleen en ik genieten erg van het stuk, maar ook heel erg van Chris. Hij speelt fantastisch!

Het enige wat niet zo leuk is, is dat ik vergeten was mijn mobieltje uit te zetten. En die gaat natuurlijk prompt af. Heel vervelend als je op de eerste rij zit en je je telefoon niet snel kunt vinden. Ironisch genoeg is het mijn tweelingzus die belt.

Christopher Stollery

Hoewel ik Chris aan het begin van mijn reis ook al eens gesproken heb, willen we hem na afloop van het toneelstuk graag nog even spreken. We wachten na afloop bij de artiesteningang op hem. Maar als we zien dat vrienden van hem hem ophalen, vinden we het niet zo gepast om hem aan te spreken.

Dus ook voor hem zullen we later deze week nog een keer terug moeten…
Stay tuned en je leest of het ons lukt om hem te spreken.

zaterdag 29 september 2012

In de auto rijdt ze voorbij…

Marleen en ik kijken die zondagochtend, 29 september viel in 2002 op een zondag, eerst rond bij de winkeltjes in het Queen Victoria Building. Maar voor souvenirs voor het thuisfront slaag ik later beter bij de Paddy Markets.
Ook winkelen we nog wat in Darling Harbour.


Later op de dag eten we een snelle hap bij een fastfoodzaak om vervolgens naar het Wharf theatre te gaan.
De vorige avond hebben we Sophie Lee daar in een theaterstuk gezien. Helaas is het toen niet gelukt om haar na afloop te spreken. We wagen het er dus nogmaals op.

We staan al een tijdje te wachten als Sophie plotseling in de auto voorbij rijdt. Het is niet te doen haar te roepen of aan te schieten.
Zou het ons later deze week wel lukken om haar te spreken...?


Het zijn Bulkweken! Nu 2+1 gratis op ruim 1000 artikelen!

vrijdag 28 september 2012

Kaartjes voor mijn verjaardag en kaartjes voor het theater

Via de Botanische tuinen lopen we naar het bekende Sydney Opera House. Daar informeren we naar een theaterstuk dat daar speelt.

Vervolgens lopen we door naar een ander theater voor informatie over een theaterstuk met Sophie Lee er in. Ook haar, in ‘the Flying Doctors’ speelde ze de rol van Penny Wellings, zouden we graag willen zien.


Het stuk is nog maar een paar dagen te zien, dus we kopen kaartjes voor de voorstelling van die avond.

‘s Middags informeren we nog bij een aantal andere theaters naar wat er speelt en vooral wie er in meespelen. Beetje ‘Flying Doctors’-fan wil natuurlijk geen acteur uit die serie missen!

Ook haal ik mijn post op bij het Travellers Contact Point. Omdat ik steeds onderweg was, heb ik het al een flinke tijd niet door laten sturen. Er ligt dus heel wat post; ook nog kaartjes voor mijn verjaardag. Leuk hoor!


’s Avonds zoeken we ons plaatsje in de zaal van het theater. ‘The Virgin Mim’ heet het stuk en Sophie Lee doet er in mee.
Het blijkt best een leuk stuk te zijn en bovendien is het leuk om Sophie aan het werk te zien.

Helaas lukt het ons niet om haar na afloop van het theaterstuk te spreken. Maar we zijn nog een paar dagen in Sydney…

 

donderdag 27 september 2012

Van Melbourne naar Sydney; het is 12 uur in een bus


Die ochtend gaat de wekker al vroeg. Marleen en ik ontbijten en gaan op weg naar het busstation, waar we op de bus naar Sydney stappen.

Er volgt een busrit van zo’n 12 uur waarbij we door een mooi landschap rijden. Naast genieten van het landschap, lezen we wat en kijken we twee films.

In Sydney worden we door iemand van het hostel opgehaald. We checken in in het hostel en gaan de stad in om iets te eten. Met Marjolein en Els was ik eerder al eens bij Taco Bell, een fastfoodzaak met Mexicaanse gerechtjes, en ook met Marleen ga ik daar heen. Het smaakt weer goed. Maar na zo’n lange rit met de bus gaat alles er goed in.

Morgen meer belevenissen in Sydney…
Stay tuned!!!

woensdag 26 september 2012

Bij Nancy aan de keukentafel; wat is het een lief mens!

Een dag eerder hadden we al een ontmoeting met een acteur uit ‘the Flying Doctors’, op die 26e september 2002 staat er opnieuw een ontmoeting met iemand uit onze favoriete serie op het programma.


Marleen en ik hebben afgesproken met Val Jellay (Nancy in ‘the Flying Doctors’) en wel bij haar thuis!
Veel te vroeg komen we daar aan. We gaan maar wat in de beurt wandelen.
En als het zo ver is, bellen we aan…

Gelukkig wordt er open gedaan; je weet tenslotte maar nooit.
En dan staan we oog en oog met Val. Ze laat ons binnen. We nemen plaats aan de keukentafel. De stoeltjes waar we op zitten zijn bijna hetzelfde als de stoeltjes die mijn oma rond haar keukentafel had staan.

Marleen en ik kletsen gezellig met Val en al snel komt het gesprek op Maurie. Maurie Fields speelde in ‘the Flying Doctors’ Nancy’s man Vic, maar ook in werkelijkheid was het haar man. In december 1995 overleed hij.

Val vertelt ons, heel ontroerend, over hoe Maurie overleed en waar dat was (voor de koelkast; ze wijst het ons aan). Zelf heeft ze tranen in haar ogen en ook ik moet moeite doen om niet in snikken uit te barsten. Ze vertelt ook zo lief over Maurie.
Ik kan met heel goed voorstellen dat ze hem, na bijna 7 jaar, nog erg mist. Het moet een lieve en humoristische man geweest zijn.


Binnenkort heeft Val een rolletje in de musical ‘the Full Monty’. Ze zal een pianiste spelen, zo vertelt ze ons. Maar ze vertelt er niet alleen over; ze zingt ook nog een stukje uit die musical. Wat kan ze goed zingen! En de mimiek erbij is echt fantastisch! Wat een artieste!!!

Blij en voldaan verlaten we haar. “Wat is het een lief mens”, zeggen we tegen elkaar.
Een bijzondere ontmoeting!!!

Ook Val schrijft in mijn boekje.

dinsdag 25 september 2012

Een hand van de koning


Maanden later ben ik, op die 25e september 2002, weer in Melbourne. Dit keer met Marleen en ook zij wil Terry graag ontmoeten.
We bellen naar Terry’s theaterrestaurant, maar krijgen niemand te pakken.

Toch gaan we op pad naar Terry’s restaurant. Onderweg word ik gebeld door een medewerker van dat restaurant; de voorstellingen zijn uitverkocht. Als er echter mensen niet op komen dagen, zouden we toch naar binnen kunnen.
Bij het theaterrestaurant nemen we plaats op een bankje en wachten we het af.

In ene loopt Terry langs en lijkt hij mij te herkennen van mijn eerdere bezoek. Hij maakt een praatje met ons en voordat de voorstelling begint komt hij nog een paar keer bij ons zitten om met ons te kletsen.
En die voorstelling; daar kunnen we bij zijn, want niet iedereen is op komen dagen.

De vorige keer was het publiek al wat op leeftijd; dit keer is het publiek veel jonger. Het betreft namelijk een stuk voor kinderen.

Terry heeft het stuk, ‘the Frog Prince’, zelf geschreven. Hij heeft er geen rol in, maar vertelt het verhaal. Ook voor volwassenen is het een leuk stuk. We genieten er dan ook erg van.

Terry en ik

Ook Terry schrijft iets in mijn boekje.

In de pauze gaan we met Terry op de foto en praten we verder met hem. Na ons vorige bezoek had ik hem daarvan een foto gestuurd. Die foto blijkt hij nog steeds te hebben.

Fijn hem ook in de pauze te spreken, want na afloop van de show blijkt hij geen tijd te hebben. Hij moet namelijk auditie doen voor een rol in een film.
Wel krijgt Marleen nog een hand van de koning uit het stuk…

Kortom, weer een leuke ontmoeting!!!


Het zijn Bulkweken! Nu 2+1 gratis op ruim 1000 artikelen!

maandag 24 september 2012

‘Take a letter Maria’; wederom muziek uit de film ‘Priscilla, Queen of the Desert’

Wie mijn blog al langer volgt, weet dat ik al een paar keer eerder muziek uit de film ‘Priscilla, Queen of the Desert’ op mijn blog voorbij heb laten komen.

Van de cd van die leuke film zette ik een aantal nummers op een cassettebandje dat ik mee nam naar Australië. ‘Take a letter Maria’ van R.B. Greaves is een van die nummers.

En in het kader van elke-maandagmiddag-een-liedje-dat-ik-mee-nam-naar-Australië-op-mijn-blog vind je dat nummer vandaag op mijn blog.


Een behoorlijke wandeling!

Het is onze bedoeling om vanuit Melbourne met de bus naar Sydney te gaan. Die ochtend gaan we dat dus eerst maar eens boeken.

Daarna brengen we een bezoekje aan de Queen Victoria Market en winkelen we weer verder.

Voor het eten willen we nog even naar de Botanic Gardens. Die blijken echter gesloten te zijn en dan besluiten we er maar helemaal omheen te gaan wandelen. Dat blijkt een behoorlijke wandeling te zijn…

Morgen meer belevenissen!
Stay tuned!


Dagdeal (468x60)

zondag 23 september 2012

Door hartje Melbourne rijden


De huurauto moet ingeleverd worden, dus daar beginnen we die ochtend mee. Daar rijd ik dan door hartje Melbourne! Stoer hoor!

De rest van de dag winkelen we in het centrum van Melbourne, nemen we de City Circle Tram en wandelen we naar het Crown Complex om daar ook nog wat te winkelen.

Ook doen we nog een was, sturen we wat mailtjes en bel ik nog even naar het thuisfront…

zaterdag 22 september 2012

De Dandenongs; ik was er eerder, nu ben ik terug. En dat is toch wel een beetje raar…

Echt goed slapen we die nacht niet. Een groepje jongelui, met waarschijnlijk te veel drank op, houdt ons uit onze slaap. Ze maken lawaai en bonken op onze deur.
We zetten de wekker maar iets later en weten uiteindelijk toch nog wat slaap te pakken.

Die ochtend stappen we weer in de auto en gaan we richting de Dandenongs, een natuurgebied iets voorbij Melbourne.

In het drukke verkeer rond Melbourne rijden we verkeerd en ook de weg naar de Dandenongs blijkt niet zo makkelijk te vinden te zijn.
Na uitleg van een politieagent komen we dan toch in de Dandenongs aan.

In een klein plaatsje kijken we wat rond. Het plaatsje met kleine, leuke winkeltjes doet ons aan Hahndorf denken.

Daarna rijden we naar Mt. Dandenong voor het uitzicht op Melbourne. We zien de stad wel liggen, maar echt helder is het niet.
Ik was hier eerder tijdens mijn reis; dat was niet zomaar een dag. Nu ben ik er terug en dat is toch wel een beetje raar…

We rijden nog wat rond in de Dandenongs en gaan dan richting Melbourne.
We parkeren de auto in de parkeergarage van het Crown Casino en gaan op zoek naar accommodatie.

In een hostel in het centrum boeken we een tweepersoonskamer en daarna gaan we de bagage halen. Dat blijkt een heel gezeul te zijn. We hebben ondertussen zoveel bagage dat we twee keer heen en weer moeten.
Leuk hoor, loop je daar met je bagage door het casino!

Ondertussen is het laat geworden. We gaan de Burger King voor een snelle maaltijd. Daarna douchen en naar bed.
Morgen is er weer een dag…


Weekdeals (468x60)

vrijdag 21 september 2012

Bij ‘Port of Echuca’ stappen we in een radarboot

Na ’s ochtends wat gewinkeld te hebben in Echuca, gaan Marleen en ik ’s middags naar de ‘Port of Echuca’. Op weg daar naar toe komen we echter langs een tweedehands boekwinkel en daar kunnen we niet voorbij lopen. We kijken er rond en ik koop er zelfs een boek.

Dan toch echt naar de ‘Port of Echuca’. Dat is een soort van straatje hoe het er vroeger uit zag; met paard en wagen, oude gebouwen, etc. We kijken wat rond in dat leuke straatje.


Echuca staat ook bekend om de radarboten op de Murray River.
Vanuit de ‘Port of Echuca’ kun je met zo’n boot mee. Dat zien Marleen en ik ook wel zitten en dus gaan we aan boord van de ‘Pride of the Murray’. 

Het is lekker ontspannen varen in het zonnetje. Ja, het was eindelijk weer eens een mooie, zonnige dag!



Na nog een ijsje stappen we in de auto om weer verder te trekken. Bendigo is onze volgende overnachtingplaats. Dat is niet zo’n hele grote afstand vanuit Echuca; we komen dit keer niet in het donker aan.

In Bendigo vinden we een bed in het hostelgedeelte van een caravan park. We kunnen er zelf koken. Maar na eerder een erg grote banaan gegeten te hebben, hebben we nog niet zo veel behoefte aan het avondeten. We maken eerst maar een flinke wandeling.
Daarna smaakt het eten prima.

De rest van de avond kletsen we, drinken we thee, werken we onze dagboekjes bij en doen we een poging om te slapen…


Dagdeal (468x60)

donderdag 20 september 2012

Het verdriet van Volendam in kleitegels

Anno 2002 is het verdriet van Volendam nog vers. Ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de cafébrand op 1 januari 2001 werd in september 2002 een tableau met kleitegels onthuld.

De kennis van mij die een map met krantenknipsels voor me samenstelde, knipte het onderstaande krantenartikel voor me uit.



Bibliotheekles bij de ‘School of the Air’

Die ochtend gaan we al vroeg naar de ‘School of the Air’.
Basisschoolleerlingen die in de afgelegen Outback van Australië wonen, krijgen via de radio les. Als toerist kun je een radiolesje van deze ‘School of the Air’ bijwonen.
En dat is wat Marleen en ik doen.


Er wordt eerst even kort iets verteld en dan wordt er een videoband vertoond. Daarna zien we hoe één van de leraressen wat mededelingen aan de leerlingen en hun ouders doorgeeft.

Dan krijgen de leerlingen een bibliotheekles. De bibliothecaresse leert de kinderen hoe boeken in een computersysteem teruggevonden kunnen worden. Wel lastig zo over de radio. Maar binnenkort zal daar verandering in komen; ze gaan over op een satelliet systeem waardoor er gewerkt kan worden met video.
Ook kunnen alle leerlingen dan gebruik maken van internet en e-mail (we hebben het over 2002).

Marleen, opgeleid als bibliothecaresse, treft het dat we een les over de bibliotheek bijwonen. Nieuwsgierig naar de bibliotheek aldaar, vraagt Marleen na afloop of ze de bibliotheek mag zien. En dat mag. Leuk om dat ook eens te zien!

We kopen nog wat souvenirs en verlaten dan de ‘School of the Air’ weer.

Ik heb drie keer een les van de ‘School of the Air’ bijgewoond. Alle drie de keren was dat in Broken Hill en elke keer was het anders.

De eerste keer, 7 jaar eerder met Marjolein, was er een gastspreker. Een bioloog of zo. Er werd in ieder geval over dieren gesproken. Met Orange werden er kerstliedjes gezongen. En dit keer gaf de bibliothecaresse een les en las ze voor.
Elke keer was het leuk en bijzonder om mee te maken.


Na een laatste bezoekje aan de winkel van de RFDS, Marleen was vergeten daar nog het een en ander voor deze en gene te kopen, verlaten we Broken Hill en gaan we op weg naar Echuca.
Na uren rijden, de afstanden in Australië zijn immers groot, komen we in dat stadje aan.
Veel doen we die avond niet meer; het is al laat.

De volgende dag zullen we Echuca beter bekijken.
Stay tuned…!

woensdag 19 september 2012

Brandoefening bij de echte Flying Doctors


Het grootste gedeelte van de ochtend brengen Marleen en ik bij de RFDS, de echte Flying Doctors, door. Eerst bezoeken we het museumpje, kijken we naar een video en krijgen we een rondleiding langs de radiokamer en de hangar.




Als we van de hangar teruglopen naar de winkel zijn ze in de radiokamer druk bezig. Er moet een patiënt vervoerd worden; uiteraard per vliegtuig.

We kijken rond in de winkel en kopen wat souvenirs.
Dan gaat plotseling het brandalarm af. Het blijkt om een oefening te gaan, toch moeten we allemaal naar buiten. En daar sta je dan tussen al het personeel. Grappig om zoiets mee te maken; gelukkig was het maar een oefening!


De rest van de dag besteden we onder andere aan winkelen in Broken Hill.
Na het avondeten proberen Marleen en ik de tafeltennistafel in het hostel uit. In het begin bakken we alle twee niet zo veel van het pingpongen, maar gaandeweg gaat het steeds beter.

Morgen gaat de reis weer verder en dus pakken we onze tassen die avond ook weer in.
Stay tuned voor meer belevenissen…!

dinsdag 18 september 2012

Om de 5 kilometer passeren we een kadaver

Na een nacht in ‘de pub van Vic & Nancy’ wacht ons een uitgebreid ontbijt. Dat zit ook nog bij die 10 Australische dollar van de overnachting inbegrepen. Ik vraag me af of ze nog wel iets aan ons verdienen.

Daarna gaan we naar het postkantoor om het een en ander te versturen. De man van het postkantoor heeft erg de tijd voor ons. Hij vertelt ons over een vriendin uit Baarn. Ook laat hij ons een kaart van Australië zien. Op die kaart heeft hij de routes die hij gereden heeft aangegeven.


Maar het postkantoor is niet het enige gebouw waar we naar binnen gaan. ‘Emma’s Garage’ doet tegenwoordig dienst als internetcafé en dit keer is het wel open. Marleen en ik besluiten er te gaan e-mailen.



In ‘Emma’s Garage’ staan nog borden van toen er destijds in Minyip opnames voor ‘the Flying Doctors’ gemaakt werden. Die borden gaan natuurlijk ook op de foto.

We maken nog wat foto’s in het plaatsje en zeggen Minyip, een regenachtig Minyip wel te verstaan, dan vaarwel.


In regen en harde wind rijden we richting Broken Hill. Onderweg zien er ook nog ‘zandstormen’, oftewel wolken zand, of nog beter, zandverstuivingen.


We moeten een behoorlijke afstand afleggen en omdat we niet echt op tijd uit Minyip vertrokken zijn, komen we in het donker in Broken Hill aan.

Gelukkig is het goed gegaan met de kangoeroes en emoes. Wij hebben er geen aangereden. Veel mensen voor ons hebben dat wel gedaan. Op een gegeven moment leken we om de 5 kilometer wel een kadaver tegen te komen. Bah!

In Broken Hill verblijven we weer in de YHA. In die jeugdherberg liggen veel herinneringen voor mij. Eerst was ik daar namelijk al met Marjolein. Nog geen jaar voor dit bezoek met Marleen, was ik er met Orange en Sander.

Ik herkende nog de plaats waar ik met de telefoon zat toen Marjolein vertelde dat een gezamenlijke vriendin ging trouwen en oma naar het bejaardentehuis zou gaan. Wat is er veel gebeurd in dat jaar…



Dagdeal (468x60)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...