Omcirkelingen in opa’s atlas, pretlichtjes in z’n ogen

Als Marjolein, mijn tweelingzus, een paar jaar geleden eens iets opzoekt in de oude atlas van opa, ziet ze dat Heeg omcirkeld is. “Hé, daar zijn we met de fietsvakantie geweest!”, gaat er door haar heen. Ze bekijkt ook de andere plaatsen die we destijds hebben aangedaan. Wat blijkt; al die plaatsen zijn omcirkeld!

Voorjaar 1993, tijdens een wat saaie les maatschappijleer in 5 atheneum bedachten Marjolein, een paar vriendinnen en ik dat we de afsluitdijk wel eens over wilden fietsen. Zo ontstond het idee van onze fietsvakantie; over de afsluitdijk naar Heeg, daarna langs Meppel, Apeldoorn, Bunnik, Heemskerk en weer naar huis. Een rondje IJsselmeer, maar dan een heel groot rondje.

Het werd m’n eerste vakantie zonder ouders, m’n eerste (en op dit moment nog steeds enige) fietsvakantie en m’n eerste kennismaking met het fenomeen jeugdherberg. Al die dingen maakten ons avontuur bijzonder.



1993, bellen naar opa en oma

 Of het kwam omdat opa een fervent fietser was en hij, als hij nog veel en veel jonger zou zijn geweest, wellicht graag mee had willen gaan, er achter de pretlichtjes in z’n ogen een avonturier schuilging of omdat opa en oma gewoon belangstellend waren naar onze onderneming, ik zou het niet weten en ik kan het ze helaas ook niet meer vragen. Maar dat ze meeleefden was een feit! Toen ik ze halverwege de reis eens opbelde, bleken ze precies te weten waar we zaten. En nadat we bij thuiskomst onder het door m’n vader opgehangen finishdoek door waren gefietst, troffen we opa en oma ook aan als onderdeel van het ‘ontvangstcomité’.



Dat opa al die plaatsnamen van de fietsvakantie omcirkeld had, daar kwamen we pas jaren na zijn dood achter. Toen ik voor m’n jaartje backpacken naar Australië ging, was hij er al niet meer. Zou opa als hij toen nog geleefd zou hebben, weer plaatsnamen omcirkeld hebben? In gedachten zie ik hem al zitten in zijn stoel, in zijn hoekje, met de atlas op schoot en een potlood in z’n hand. Graag had ik hem na thuiskomst bij al die cirkeltjes enthousiast mijn avonturen verteld en mijn foto’s laten zien. En dan die pretlichtjes in z’n ogen op zien lichten… Daaraan denkend vullen die van mij zich met tranen…