Naar de Milford Sound; heen denken we door vlakke weilanden te rijden, terug zien we bergen!

Al vroeg vertrekken we richting de Milford Sound. Op de heenweg is het erg mistig. Rijden gaat prima, daarvoor is het niet te mistig, maar een goed uitzicht hebben we niet. Het lijkt of we door een vlak landschap met weilanden rijden.

Vlak na een lange donkere tunnel komen we bij de boot aan. Een mooie boottocht volgt; het weer is goed en de Milford Sound is prachtig!

Al vrij snel moeten we van boord om de Observatory te bekijken. Je kunt daar vanachter glas de onderwaterwereld op acht meter diepte aanschouwen. Een leuk gezicht! Mooi blauw water!

Daarna gaan we richting Tasman Sea. Op de Tasman Sea gaat het flink te keer; het schommelt nogal.

Marjolein en ik besluiten om maar naar binnen te gaan. Daar hebben we een goed en dierbaar gesprek over het overlijden van oma. Het verlies is ook nog zo vers!

Terug aan wal lopen we nog naar een uitkijkpunt aan het meer. Daar komen we Maarten, een van de Nederlandse jongens, tegen.

Na een gesprekje met hem gaan we weer ‘huiswaarts’. Onderweg stoppen we nog bij de Chasm, een soort waterval, en maken we nog wat fotostops.

Maar we zijn vooral verbaast over de bergen die we zien. Die zijn dichtbij en best wel hoog; niets geen vlakke weilanden tot aan de horizon!

Op de heenweg hebben we ergens wel iets van bergen door de mist heen gezien, dus we hadden wel een vermoeden. Toch zijn we verrast door al die bergen zo dichtbij!

Wat kan mist een verschil maken!


Meer informatie over de Milford Sound vind je op: http://milford-sound.co.nz/