Tien jaar geleden. Eindelijk dan echt op weg! Ik zit in het vliegtuig; het avontuur tegemoet.
Om me heen staan beeldschermpjes aan; er worden spelletjes gespeeld of film gekeken. Hier en daar brandt een lampje. Veel passagiers slapen. Twee dames voor me zitten zachtjes te kletsen. Elders slaan een man z’n boek dicht.Ik pak m’n rugzak en rits het kleine vakje open. Voorzichtig haal ik het boekje tevoorschijn. Op de voorkant staat een globe. In gedachten zie ik het vliegtuig er omheen vliegen. Ik blader wat in het boekje en zie bekende en minder bekende handschriften.
Ik moet terugdenken aan het afscheidsfeestje dat ik afgelopen week gegeven heb; de mensen, de goede wensen en de aardigheidjes om mee te nemen op reis. Bijzonder is het boekje dat Marjolein voor me heeft gemaakt; het boekje dat ik nu in m’n handen houd.
“Een jaar is lang, heel erg lang! Als je ons mist, als je een dip hebt of gewoon als je er zin in hebt, kun je dit boekje pakken en er in lezen. Vrienden, familie en bekenden hebben er iets voor je in geschreven. Ze wensen je allemaal op hun eigen manier een fantastisch jaar, ze geven je tips en goede raad. Veel plezier ermee!”, zo lees ik in het boekje.
Hoe Marjolein het voor elkaar heeft gekregen dat vele dierbaren er in hebben geschreven, zonder dat ik dat ook maar in de gaten heb gehad, is me een raadsel. Leuk zijn ook de foto’s erbij.
Dan begin ik te lezen…
“Lieve schat, Eindelijk is het zover! Je hebt er lang naar uitgekeken.Voor de tweede keer zie, voel, ruik en ervaar je Australië. Nu met Orange en niet metMarjolein . Samen zullen jullie het wel redden. Marianne, zal je alles uit Australië halen, waarmee je de rest van je leven verder kunt…We zullen je natuurlijk missen, maar als we weten dat je geniet, genieten wij met je mee. We zullen, als dat kan, vaak even bellen. Even je stem horen … en dan weten we dat het goed gaat.Als je terugkomt, is ’t winkeltje weg en is er meer tijd voor andere dingen. Pappa is dan ook gedeeltelijk met pensioen.Lieve schat, geniet met volle teugen van de zon, de mensen, de familie, de natuur, je werk, Orange, de ontmoetingen, geniet van alles!Liefs mamma”
Anderen schrijven:
“Als je dit leest, zo in den verre, realiseer je dan dat je een fantastische kans hebt benut voor het ontdekken van dit prachtige deel van de wereld.”
“Allereerst natuurlijk een hele fijne tijd aan de andere kant van de wereldbol.Het zal voor je achterneefje wel raar zijn als je thuiskomt; zomaar een tweedeMarjolein of toch niet!! Deze reis zal jullie toch wel wat veranderen. De gelijkenis zal wel blijven, maar door de ervaringen zal er toch veel veranderen.Wij hopen dat je het erg naar je zin hebt en veel leuke dingen ziet en gaat doen.Je achterneefje zal straks als je weer terug bent waarschijnlijk al een lopertje zijn; een echte boef die al wat gaat praten.Wanneer je heimwee mocht krijgen, kijk in de spiegel,Marjolein is vlakbij.Heel veel geluk en plezier.”
“Jeetje wat een avontuur!Veel zien, hard werken om te kunnen eten, plekje zoeken om te kunnen slapen. Helemaal toppie!!!Je hebt gelijk nu kun je dit doen. Wees voorzichtig én doe je moeder een lol; zoek geen Australische vlam, maar als het nou echt zo’n stoer lekker ding is … denk dan nog maar even heel goed na.Nou lieve schat, heel veel plezier en hou het save.”
Dan het bibberige handschrift van oma, het handschrift dat ik zo goed ken van alle boodschappenbriefjes waarmee ik regelmatig door de plaatselijke supermarkt liep. Dit keer echter geen bananen, yoghurt of biscuitjes, maar gelukwensen en goede raad.
Daarnaast een foto van oma, broos en klein tussen Marjolein en mij in. De foto is gemaakt toen Marjolein en ik zo’n vijf maanden geleden onze 25e verjaardag vierden.
Een hartverwarmende tekst van tante Matje , luchtig afgesloten met de woordjes ‘Tot mails’. Velen hebben echter hun mailadres in het boekje geschreven of vragen me te mailen, dat hoorde tenslotte bij die tijd, maar tante Matje is dan wel al 81!
Ik lees weer verder.
De vriendin die samen met Marjolein in april mij op komt zoeken om met z’n allen Nieuw-Zeeland te gaan verkennen, schrijft:
“Hier een paar tips!Niet doen:- Houdt niet je mond dicht uit angst fouten te maken in het Engels;- Wees niet bang voor het vreemde;- Denk niet als er iets fout gaat, dat de wereld dan vergaat;- etc.Wel doen:- Geniet!- Let ook op de kleine dingen, bijvoorbeeld een mooi plantje;- Denk genoeg, dus niet te veel of te weinig, aan het thuisfront;- Verheug je op Nieuw-Zeeland;- Geniet!Tot over ± ½ jaar!”
Anderen schrijven:
“Als je dit schrijven leest of weer leest, zit je aan de andere kant van de aarde. In een andere cultuur, klimaat en andere normen. Je weet waar je heen gaat, toch zal je het weer anders ervaren. Je zult je dierbaren missen. Daar tegenover zal je veel nieuwe ervaringen opdoen, welke je je levenlang zullen heugen, je leven verrijken en je een andere kijk op dingen zal geven. Een jaar lijkt lang, maar je zal merken dat je je toch zal moeten haasten om het programma rond te krijgen. Abbekerk ligt ver van Australië vandaan, maar voor jou zal het heus dichtbij blijven. We zullen je blijven volgen, wat van ons laten horen op z’n tijd en wensen je alle succes van slagen samen met Orange. Jullie zullen het samen maken door dik en dun!Geniet er vooral van!”
“… De winter komt eraan. Voor jou Marianne een zomerse kerst dit jaar. Heel spannend 1 januari 2002. Wij mogen omgaan met de Euro. Via een mailtje word jij op de hoogte gesteld hoe wij hier mee omgaan.Al zit je even in een dip, pak dan dit boekje en lees een paar fragmenten, er staat vast wel een woordje geschreven waar je op dat moment iets aan hebt.Kloine dinge benne veul belangroiker as grôte woorde.En het wordt voorjaar.Marjolein komt overgevlogen. Daar wordt naar toe geleefd. Van allebei de kanten.Het is even stil in Abbekerk. Moeders gaat de tuin in. En pakt de penselen. Er is geen betere therapie dan handenarbeid.Moedertje tijd raast maar door. Vadertje Jaap 60 jaar.Neem rustig de tijd om gelukkig te zijn. Tijd is geen snelweg tussen de wieg en het graf, maar ruimte om te parkeren in de zon!De zomer is in aantocht. Voor jullie zit het grootste gedeelte er alweer op. Dan kom je lekker thuis.De belevenissen, de verhalen, het alles.Marianne, geniet, geniet en ontzettend veel geluk en plezier.”
“Lieve Marianne,Onze levens gingen aardig gelijk op, maar nu zit jij in Australië en zijn de tegenstellingen groter als ooit.Wanneer jij slaapt, ben ik wakker. Bij jou is het zomer, bij mij winter. Jij verblijft in een stad (Sydney) zo groot als … en ik zit in Abbekerk. Ik heb m’n familie in de buurt en jij alleen Orange. Alles wat je bij je hebt past in een rugzak (?), ik heb nog steeds moeite om m’n voorraad een plekje in m’n magazijn te geven. De outback waar jij doorheen reist is zo wijds, je rijdt er uren doorheen zonder dat het landschap zich wijzigt. Wij rijden met een paar uur in België.Elke week zul je denken dat de reis die voor je ligt korter wordt. En wij denken: ze komt steeds sneller weer thuis.Hoe dan ook: Geniet van je reis!!!Marjolein ”
“Wat een heerlijke ‘onderneming’ Marianne.Geniet van het land, de cultuur, de mensen, de natuur én de vrijheid.Je zult anders zijn als je terugkomt en toch dezelfde.Heel, heel veel plezier (enne … doe voorzichtig).”
“Een heel fijn jaar Australië. Dit is een mooi boekje om als je het even moeilijk hebt gauw door te lezen. Ik zal zeker af en toe een kaarsje voor je branden dat alles goed mag gaan. Ik hoop dat je het heel fijn hebt daar en geniet van alles wat je tegen komt.En als je in een dip zit denk dan maar, “Kom op ik heb dit gewild en we gaan ervoor!”
“M’n gedachten gaan terug naar juli 1995… Australië… ruim 6 jaar geleden. We waren net 19 geworden, en gingen voor een maand zò ver weg. We vlogen voor het eerst… spannend… ik voel je hand nog in de mijne. Hong Kong… herinner je je dat trammetje nog? Bij elke halte gleed ie naar beneden. Onze eerste indrukken van Australië in Sydney: hè, ze hebben hier ook IKEA… wat een schattige huisjes (in Glebe)… het Opera House: en nu zal ik hèt aanraken ook! Canberra met het parlementsgebouw in een berg. Melbourne met z’n trams en Flinders Station. Maar ook dat hele kleine theatertje met z’n heather… Sarah… Nikki. Naar Emma in Minyip, oftewel Coopers Crossing. The Grampians… de eerste kangoeroe die we in het wild zagen, poseerde voor ons. Toen in Adelaide een warm onthaal bij Coby en Don. Zal hij je weer Marmelade noemen? Nadat we Coby met tranen hadden achtergelaten, vervolgden we onze reis naar Coober Pedy, de reis door de outback was begonnen… een stadje onder de grond… mooie opalen. Ayers Rock, prachtige zonsondergang, maar the Olga’s waren ook overweldigend. Alice Springs… een basis van de Flying Doctors. Met het vliegtuig weer naar Sydney om vanaf daar per trein en bus naar Broken Hill te gaan. The Walls of China, overnachten in een hutje in de bush bush, Ricky, kangoeroes op het menu, BBQ en Billy-tea bij een meertje. Terug naar Sydney… Taronga Zoo, Peter, afscheid…Terug naar huis met Australië en Sydney voorgoed in ons hart en gedachten.Ik wens je net zo’n fijne tijd als toen! Veel (nieuwe) mooie herinneringen en heel veel plezier!Marjolein (Margerine)”
Met dank aan Marjolein en al diegenen die iets in het boekje geschreven hebben!
BeantwoordenVerwijderen