Een nomade op de woonbeurs

Hier en daar lees ik de afgelopen week berichten over de woonbeurs en zie ik impressies. Ik ben in het verleden een aantal keer op die beurs geweest. Altijd leuk! Iedereen wil toch z’n huis leuk maken.

Vaag, heel vaag, komt er een herinnering van 10 jaar geleden boven. Was ik toen ook niet op de woonbeurs?!?

Ja, destijds was het wel heel raar om daar toen rond te lopen. Ik stond immers op het punt huis en haard voor een jaar te verlaten. Mij stond een jaar voor de boeg waarin ik niet wist waar ik zou slapen. Voor mij geen lampen, fauteuils, vloerbedekking, kussentjes of verf om m’n huis te verfraaien. Ik zou het moeten doen met wat ik aantrof.

Ik heb in dat jaar in vele bedden gelegen; dromend over volgende bestemmingen of over thuis, uit m’n slaap gehouden door luidruchtige kamergenoten en proberend niet de bewegen op een ontzettend piepend stapelbed. Op vele banken en stoelen heb ik gezeten; pratend met medereizigers om reiservaringen uit te wisselen of te lachen om een grap. Aan vele tafels heb ik gezeten om m’n bordje leeg te eten, een spelletje kaart te spelen of in m’n dagboek te schrijven.

Overal was het weer anders. Zoveel mensen, zoveel smaken! Ook op zo’n woonbeurs. Maar als aanstaande nomade liep ik daar destijds wel een beetje ontheemd rond.



Voor meer informatie over de woonbeurs: http://www.woonbeurs.nl/.