Als mamma naar Bali komt, heeft ze twee brieven voor me mee; eentje van tante Matje en eentje van Marjolein.
Tante Matje schrijft aan het eind van haar brief:
“Je bent nu zeker overal aan het afscheid nemen van je kangoeroes en beestjes, enz.Maar ik heb het al vaker gezegd. Je film in je hoofd blijft altijd beschikbaar. Als je ’t volle licht er weer op zet kan je alles weer voor je halen.”
Tja, dat is wat ik de afgelopen maanden gedaan heb! Alles kwam weer boven. En jullie hebben mee kunnen genieten. (Of wellicht hebben jullie ook wel een traantje weggepinkt).
Mijn terugblik op die bijzondere reis naar onder meer Australië is voorbij, maar met mijn blog ga ik door.
Ik zal echter niet meer zo frequent blogberichten posten. Want neem van mij aan dat het posten van zo’n 500 blogberichten in een maand of 13 wel heel veel van je vrije tijd in beslag neemt en je ook wat nachtrust kost. Desondanks heb ik het met plezier gedaan.
Tot het volgende blogbericht! En waar die over gaat. Tja, dat weet ik ook nog niet…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten