Na het zwemmen en ontbijten gaan we samen met Paatje, Willeke en Erik op pad. Eerst shoppen we in het straatje achter ons hotel. Ook breng ik nog zes filmrolletjes weg om te laten ontwikkelen en afdrukken. Dan kunnen we als we weer thuis komen tenminste meteen wat foto’s laten zien.
We brengen ook nog een bezoek aan het grote warenhuis Matahari. Daar kopen we een overhemd met Balinese print voor pap.
We drinken er nog wat en smullen daarbij van een heerlijke bananencake.
Ook kopen we er fruit; mango, appels en een doerian.
Omdat het niet zo veel waarde heeft, is men in Bali bezig het kleine muntgeld af te schaffen. Bij het afrekenen krijg je geen muntjes meer terug. In plaats daarvan krijg je snoepjes. Zo ook in warenhuis Matahari. Apart!
Langs het strand lopen we terug naar het hotel.
Daar gaan we bij onze ‘buurtjes’, Willeke en Erik, ‘op visite’. We drinken er iets en eten fruit; doerian wel te verstaan.
Doerian is een hele grote vrucht, die je met z’n tweeën los moet snijden, c.q. trekken. Het vruchtvlees ruikt heel sterk. In Australië had ik reisgenoten al eens over deze vrucht horen praten. Zij vertelden dat in delen van Azië de vrucht in hotels verboden is, omdat de vrucht zo’n penetrante geur heeft.
Ik probeer een stukje van deze ‘spannende’ vrucht. Je moet er van houden. Paatje en Erik vinden het heerlijk, maar zij komen hier dan ook vandaan. Ik vind het niet echt vies, maar ook niet echt lekker. Volgens Paatje en Erik is de vrucht echter nog niet helemaal rijp.
Later die middag duiken mam en ik voor de tweede keer die dag het zwembad in. Heerlijk!
Weer terug op onze kamer schrikken we erg van een rat die op het balkon gevallen is. Hij probeert steeds bij de muur op te springen, maar dat lukt niet. Een grappig gezicht om te zien. Toch doen we maar snel de deur dicht. We zien de volgende dag wel of hij er nog zit.
We dineren weer samen met Paatje, Erik en Willeke. Erg gezellig!
De foto’s die ik eerder die dag weggebracht had om te laten ontwikkelen en afdrukken, kon ik diezelfde dag nog ophalen. Ik heb ze meegenomen en samen met Paatje, Erik en Willeke genieten we na van de belevenissen van onder meer een dag eerder.
Later spreken we Robby, de manager van het hotel, nog even. We moesten hem de groeten doen van de vrienden van mam die ons dit hotel aanbevolen hadden. Zij zijn ook regelmatig in dit hotel geweest. De man van dat echtpaar is een boomlange vent. Als we het tegenover Robby dan ook over hem hebben, zegt Robby in het Nederlands: “Oh, die ‘hoge’!?!”. We moeten de groeten terug doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten