Die ochtend staan mam en ik op tijd op. We douchen, ontbijten en zoeken spullen bij elkaar voor de tour van vandaag. Als we aan komen lopen staan Paatje, Willeke en Erik al op ons te wachten bij het busje.
We gaan op pad. Al snel wordt het warm in het busje; de airco doet het niet zo goed. We doen de raampjes open om het wat aangenamer te maken.
Het is druk op de weg; overal busjes en heel veel brommers en scooters. Het stinkt dan ook van de uitlaatgassen.
Onderweg winkeltjes, maar ook een straat met allemaal houten meubelen, rotan en dan weer heel veel potten, tegels en stenen beelden.
Als er geen winkeltjes zijn, rijd je langs rijstvelden (sawa’s). Ook zien we heel veel karretjes met etenswaren. Tegen etenstijd komen die soort van rijdende snackkarren tevoorschijn.
De eerste toeristische attractie voor die dag is een voorstelling Barong dansen. We voegen ons bij de grote groep toeschouwers in het openlucht theater. Op een uitgereikt A4-tje krijgen we uitleg over hetgeen er gespeeld wordt. Mooi hoor; het dansen en de aankleding!
De voorstelling duurt niet echt lang. Net mooi, want het is best wel warm.
We stappen weer in het busje. Na een kort ritje komen we langs een galerie in het kunstenaarsplaatsje Ubud. De chauffeur stopt het busje, zodat we er een kijkje kunnen nemen. We krijgen uitleg over een paar kunstwerken. Ook zitten er twee mannen te schilderen. Acryl op canvas. Het penseel is een stukje bamboe dat aan het uiteinde platgeslagen is. Een hand dient als palet. De schilderijen die de mannen maken zien er echt prachtig uit!
In Ubud gaan we ook naar Monkey Forest; een tropisch woud met loslopende apen. Het is er prachtig, lekker koel en, ondanks de vele toeristen, toch ook rustig.
We zien er onder andere dikke oude bomen en bomen met hele lange luchtwortels, een beetje zoals ik ze ook in Queensland gezien heb.
Ergens in Monkey Forest, tussen het groen, de lotusbloemen en de bananenbomen staat een restaurant. Wij nemen er plaats op het overdekte terras en genieten er van een heerlijke maaltijd met gado gado, rijst, bami en saté. Ook het toetje, ijs met vruchten en cake, smaakt erg goed. En dat voor 210.000 roepia’s, dat is ongeveer 55 gulden*, voor vijf personen.
We gaan het busje weer in op weg naar de volgende toeristisch attractie; Tanah Lot, een tempel in zee. Onderweg zien we weer sawa’s, winkeltjes, eetkarretjes en brommers.
We kunnen de Tanah Lot tempel, die bij vloed helemaal omgeven is door water, niet in of op. Er wordt namelijk hard aan de tempel gewerkt om de tempel beter tegen het water van de Indische Oceaan te beschermen.
Ook hier weer heel veel winkeltjes. Maar ook meisjes en kinderen die achter je aanlopen om kaarten te verkopen. Misschien ook wel om er een beetje vanaf te zijn, koopt mam een stapeltje kaarten. En dat helpt inderdaad. Zelfs Paatje is daardoor van de kleine verkopertjes af. Later vertelt hij ons dat hij tegen de verkopers gezegd heeft dat ‘z’n vrouw’, al kaarten gekocht heeft. Ik moet er om lachen.
We wandelen er wat rond en nemen plaats op een heel groot terras dat uitkijkt over de oceaan. Erik en Paatje nemen een kokosnoot, die ter plekke stukgeslagen wordt. Ik mag wat sap en ‘vruchtvlees’ van ze proeven. Echt vies is het niet, maar ik houd het toch maar bij mijn Fanta Strawberry.
Beneden bij het strand ligt lavagesteente. Na daar nog even overheen gewandeld te hebben, gaan we weer richting ‘huis’. Maar niet zonder onderweg nog wat gegeten te hebben.
We stoppen bij ‘Batavia’, want volgens Erik zou in dat eettentje het eten heel lekker zijn. Hoewel we niet zo heel veel trek hebben, is het inderdaad lekker.
Het is al donker als we ‘thuis’ komen. Mam en ik nemen nog een duik in het zwembad, rommelen nog wat op de kamer en gaan dan naar het restaurant bij ons hotel. Niet om te eten, maar om er samen met Erik en Willeke onder het genot van thee, koffie en ijs te genieten van livemuziek.
Robby, de hotelmanager zingt samen met iemand achter een keyboard. Ook enkele van de gasten zingen wat. Erg leuk! Er zijn zelfs mensen die een dansje wagen.
Een gezellige afsluiting van een leuke dag!!!
Met dank aan mams dagboekje voor de vele details.
* Ik rekende destijds nog met de gulden. De Euro was mij nog te onbekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten