Raar om Australië na zo’n tijd te verlaten!

Na een niet al te lange nacht word ik die ochtend voor de dan laatste keer in Australië wakker. Daarna volgt het gezeul met de bagage naar het vliegveld. Mijn bagage blijkt met 25,6 kilo erg zwaar te zijn, maar ik hoef gelukkig niet bij te betalen.

Na een voorspoedige vlucht kom ik op Bali aan. Daar moet ik erg lang bij de douane wachten. Buiten gekomen blijkt er niemand van het hotel te zijn, terwijl er toch een transfer geregeld was. Gelukkig komt er na een telefoontje een busje aan.

Na me eerst een beetje op de kamer van het hotel geïnstalleerd te hebben, ga ik naar buiten voor een ommetje.

Nou, dat schiet ook niet op! Je wordt overal aangehouden en iedereen probeert je iets te verkopen. Ik ga maar terug naar de kamer van het hotel.

Ik ben blij dat mam de volgende dag komt, anders zou ik niet zo gemakkelijk in mijn eentje over straat gaan.

Op de kamer schrijf ik in mijn dagboekje.

Een paar citaten:

“Vanmorgen ben ik dus uit Australië vertrokken. Raar hoor om na zo’n tijd Australië te verlaten. Gisteravond, of eergisteravond, liepen we bij Hyde Park. Toen ik daar eens aan het begin van de reis liep, dacht ik even “Wat moet ik in Australië, houd ik dat wel zo lang vol?” Nu zit het jaar er dan op en heb ik het vol gehouden. Én er met volle teugen van genoten.”

“Wat is er veel gebeurd in dat jaar! Niet alleen heb ik veel beleefd, maar ook thuis is er vanalles gebeurd. Oma is overleden. Pap is gedeeltelijk in de vut. Mam is gestopt met haar winkel, terwijl Marjolein met de hare begonnen is. En Marjolein is ook nog het huis uitgegaan. Ja, een bewogen jaar…!”

“Woensdagavond had ik ook iets melancholieks. We zouden proberen Chris te spreken. Dat deed me denken aan het begin van de reis toen we hem ook spraken. Ook was het nummer Mrs. Robinson op de radio, wat me aan ‘the Graduate’ deed denken. En vervolgens een nummer van ABBA, wat me aan ‘Mamma Mia’ deed denken. Allemaal mooie herinneringen!

Ik ben niet in tranen uitgebarsten; ik heb ze op weten te houden.

Dat zal morgen wel even moeilijk worden, als ik mamma zie. Ik kan haast niet wachten…..”