De ochtend is een herhaling van een dag eerder. Al valt het dit keer met het verdriet wel mee. Desondanks ga ik, nadat ik de was gedaan heb, terug naar de dokter.
Wat ik al hoopte was het geval; de dokter die ik twee dagen eerder had, was er niet. Een andere dokter luistert naar mijn verhaal. Aan hem blijk ik veel meer te hebben. De antibiotica mag ik laten staan. En de pilletjes die hij me geeft, doen me al snel een stuk beter voelen.
Blij met m’n second opinion verlaat ik de dokterspraktijk!
Verder maak ik wat foto’s zodat het fotorolletje vol is en ik het kan laten ontwikkelen en afdrukken. Dan kunnen die foto’s mooi mee in het pakketje dat ik naar huis wil sturen. Dat pakketje maak ik ook zo goed als klaar.
Omdat ik niet de rest van de reis mijn zelfgemaakte didgeridoo mee wil slepen, het is tenslotte best wel een groot ding, moet ook die didgeridoo meegestuurd worden. Ik koop bubbeltjesplastic en pak de didgeridoo goed in.
Het pakketje zet ik klaar om de volgende dag naar het postkantoor te brengen.
De rest van de dag lees ik erg veel. Ik ben verslingerd geraakt aan een boek over een gezin op een ‘cattle station’ in de afgelegen Outback van Australië. Dat boek lees ik die avond uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten