Het landschap van dit deel van Queensland omarmt me

’s Ochtends wordt ik om een uur of acht opgehaald door twee tourguides. De ene gids was net in dienst en moest de kunst van de andere gids afkijken.

Het blijken aardige en enthousiaste tourguides te zijn, die onderweg interessante dingen vertellen.

We wandelen door het regenwoud en zien ‘cathedral’ en ‘curtain fig trees’. Dat zijn bomen die op bomen groeien, waardoor er wortels naar de grond (èn over de grond) groeien. En dat ziet er fantastisch uit!

Ook wandelen we in de buurt van Lake Barrine. Daar zien we Kauri bomen. Die hebben ze dus niet alleen in Nieuw-Zeeland, maar ook in Australië.

Na de lunch, hamburger en patat, bekijken we een aantal watervallen; Millaa Millaa, Zillie & Ellinjaa Falls. De ene waterval is mooier dan de andere, maar ze zijn allemaal zeer de moeite waard.

We eten nog wat fruit en gaan dan naar het hostel in Yungaburra. Het is een gezellig, klein hostel. Ik denk dat ik me wel ga vermaken hier.

Er is een barbecue. Die is niet bij mijn tour inbegrepen, maar ik boek het er maar bij. Het smaakt me goed.

In de kring in het water een platypus.

En dan vergeet ik bijna nog te vermelden dat ik het vogelbekdier in het wild gezien heb. Het zijn erg schattige beestjes. Ze zijn kleiner dan ik had verwacht.

Ook het landschap in dit deel van Queensland vind ik erg mooi; een soort van ‘Australisch country town landschap’, zo schrijf ik in mijn dagboekje. Maar het doet ook aan Nieuw-Zeeland denken.

Op de een of andere manier omarmt het landschap me. Ik voel me er net zo thuis als in de Adelaide Hills en in Victoria.

Het landschap aan de oostkust van Queensland waar we de afgelopen weken doorheen gereden zijn, is anders, met ‘sugar cane’ en bergen. Hoewel ‘sugar cane’ wel typisch voor dat deel van Queensland is, is het voor mij niet typisch Australisch. Ik had niet altijd het idee in Australië te zijn.

Doordat ik het landschap hier rond Yungaburra zo mooi vind, me er op de een of andere manier thuis voel, heb ik weer zin om door Australië te reizen en dingen te zien.

Ook mam blijkt reiskriebels te hebben, toen ik haar een dag eerder aan de telefoon had. Nou ja, of het ook daadwerkelijk reiskriebels zijn weet ik niet, misschien was het een ander instinct of (voor)gevoel. In ieder geval overweegt mam om naar Bali te komen als ik daar aan het eind van mijn reis ook heen ga.

Blijf mijn blog volgen en je leest of mam ook daadwerkelijk naar Bali komt. Maar eerst nog Yungaburra. Stay tuned!