woensdag 17 oktober 2012

Die mensen hadden er ook voor een herdenkingsdienst voor ons kunnen zijn…

In mijn blogbericht van gisteren schreef ik dat het voor ons op Bali ook anders af had kunnen lopen. Wat als we bijvoorbeeld op onze laatste avond op Bali nog een wandeling waren gaan maken…?
En wat als mam niet naar Bali gekomen zou zijn? Zou ik dan een kamer hebben geboekt in het hotelletje dat een medereizigster me maanden eerder aangeraden had; een hotelletje vlakbij waar de bommen ontploften.
Wat als ik een van de drie meiden die we in Nieuw-Zeeland hadden leren kennen, tegen was gekomen en we samen iets waren gaan drinken?

Het had allemaal zo anders kunnen lopen…!

Voor mijn uit het oog verloren kleuterschoolvriendinnetje en haar vriend loopt het helaas anders. Net op Bali, koffers nog nauwelijks uitgepakt, gaan zij die bewuste avond aan de wandel en komen nooit meer terug…

Lange tijd zijn haar ouders, die bij mij in het dorp wonen, in onzekerheid.
Een oom, die voor zijn werk in Indonesië is, vliegt nog naar Bali om te kijken of hij ze kan vinden in ziekenhuizen en mortuariums. Het vliegtuig waarmee hij naar Bali vliegt, is praktisch leeg; niemand wil op dat moment naar Bali.

De identificatie van de slachtoffers duurt lang; heel erg lang!

Hoewel het lichamelijk overschot dan nog niet terug is, organiseren de ouders van het kleuterschoolvriendinnetje na weken toch een herdenkingsdienst in de kerk in ons dorp.

Mam en ik gaan ook naar die herdenkingsdienst. De kerk zit helemaal vol. Er zijn niet genoeg stoelen en we zoeken een plekje op een drempeltje in een hoekje van de kerk.

Er volgen verhalen en al luisterend kijk ik rond in de kerk. Er zitten dorpsgenoten, bekende en onbekende mensen in de zaal. Als alles anders was gelopen hadden die mensen er ook voor een herdenkingsdienst voor mam, mij of ons beiden kunnen zijn…

Mam en ik zitten regelmatig te snikken tijdens de dienst. Als we na afloop van de dienst, na het condoleren, naar huis lopen, ben ik blij dat we niet ver hoeven. Zodra ik thuis de deur achter me dichtdoe barst ik in een onbeheerst snikken uit…

2 opmerkingen:

  1. Wat erg, kan me die gedachten als ik dit of als ik dat zo voorstellen, wij zaten namelijk met kerst 2004 in Sri Lanka tijdens de tsunami, gelukkig was onze reis route net andersom als deze normaal gesproken was ......

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat lijkt me ook heftig! Dan ben je blij dat je weer veilig thuiskomt.

      Verwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...